श्लोक १७ वा
तत्र स्म त्वरिता जग्मुः कृष्णविश्लेषविह्वलाः ।
व्यसवाः शेरते यत्र, ज्ञातयोऽघ्नन्त आननम् ॥१७॥
स्त्रिया पुरुष सुहृज्जन । मिळोनि स्वगोत्रस्वजन ।
शीघ्र प्रभासा गमन । करीत रुदन निघाले ॥२२०॥
हाकाबोबांचे बंबाळ । स्त्रिया करिती कोल्हाळ ।
कृष्णवियोगें सकळ । दुःखविव्हळ निघालीं ॥२१॥
रणीं पडिले यादव । प्राणरहित निर्जीव ।
तेथ पावलीं ते सर्व । बोंबारव खंती करिती ॥२२॥