श्लोक १२ वा
मामेव सर्वभूतेषु, बहिरन्तरपावृतम् ।
ईक्षेतात्मनि चात्मानं, यथा खममलाशयः ॥१२॥
भावें करितां माझी भक्ती । शुद्ध होय चित्तवृत्ती ।
तेणें आत्मदृष्टीची स्थिति । गुरुकृपा पावती मद्भक्त ॥७३॥
पाहतां निजात्मदृष्टीवरी । मीचि सर्व भूतांच्या अंतरीं ।
अंतरींचा हा निर्धार धरी । तंव भूताबाहेरीही मजचि देखे ॥७४॥
जो परावरादि अनंत । तो मी भूतां सबाह्य भगवंत ।
मी तोचि होय माझा भक्त । मिळोनि मज आंत मद्रूपें ॥७५॥
जैसजैशी माझी व्याप्ती । तैसतैशी भक्तांची स्थिती ।
जें जें देखे भूतव्यक्ती । तेथ सबाह्य प्रतीती मद्रूपें ॥७६॥
जेवीं घटामाजीं घटाकाश । तेंचि घटासबाह्य महदाकाश ।
तेवीं भूतांसबाह्य मी चिद्विलास । माझा रहिवास निजरुपें ॥७७॥
निश्चयेंसीं निजप्रतीती । भगवद्भाव सर्वांभूतीं ।
तेचि भक्तांची भजती स्थिती । यथानिगुती हरि सांगे ॥७८॥