श्लोक ११ वा
राजन्परस्य तनुभृज्जननाप्ययेहा,
मायाविडम्बनमवेहि यथा नटस्य ।
सृष्टवाऽऽत्मनदमनुविश्य विहृत्य चान्ते,
संहृत्य चात्ममहिनोपरतः स आस्ते ॥११॥
ऐके राया परीक्षिती । सकळ कारणां कारण श्रीपती ।
मायेचीही चेतनाशक्ती । जाण निश्चितीं श्रीकृष्ण ॥९५॥
ज्यासी नाहीं व्यक्ति वर्ण । ज्यासी नाहीं रुप गुण ।
तो स्वलीला श्रीकृष्ण । यदुवंशीं जाण अवतरला ॥९६॥
जो सकळवंशवंशज जाण । जो सकळ गोत्र गोत्रज पूर्ण ।
जो सकळ जातींची जाती जाण । स्वयें श्रीकृष्ण सर्वादि ॥९७॥
त्यासी यदुवंशीं जें जन्म । गोवर्धनोद्धारणादि कर्म ।
कुलक्षयो निजधर्म । हें स्वलीलाकर्म योगमाया ॥९८॥
योगमायेचिया सत्ता । मत्स्यकूर्मादि अवतारता ।
शेखीं धरी श्वेतवराहता । ते अतर्क्य योग्यता कृष्णाची ॥९९॥
श्रीकृष्ण नव्हे नव्हे अवतार । हा अवतारी पूर्ण चिन्मात्र ।
त्याचें अतिअतर्क्य चरित्र । ब्रह्मादि रुद्र नेणती ॥१००॥
जैसें आरिसां प्रतिबिंब बिंबलें । तैसें यदुवंशीं कृष्णजन्म जाहलें ।
आरिसां हावभाव पाहिले । तैसें कर्म केलें श्रीकृष्णें ॥१॥
तो आरिसा हातींचा त्यागितां । हारपे पुढील प्रतिबिंबता ।
त्या नांव कृष्णनिधनता । मिथ्या वार्ता मायिक ॥२॥
जैसा नट धरी नाना वेष । सवेंचि सांडी त्या वेषांस ।
परी नटासी नाहीं नाश । तैसा पैं हृषीकेश अवतारी ॥३॥
यदुवंशीं श्रीकृष्णनाथ । सर्व कर्मी सदा अलिप्त ।
सृष्टिस्थित्यंतीं नित्यमुक्त । त्यासी परमाद्भुत तें कायी ॥४॥
न मेळवितां साह्य संगें । कृष्ण सृष्टी सृजी निजांगें ।
ते प्रतिपाळूनि यथाभागें । संहारुनि वेगें स्वयें उरे ॥५॥
श्रीकृष्ण सृजी पाळी संहारी । हे प्रत्यक्ष जगीं दिसे थोरी ।
कर्में करुनि तो अविकारी । कदा विकारी नव्हे कृष्ण ॥६॥
श्रीकृष्ण अंतर्यामी सर्व भूतां । जगकर्मांचा कृष्ण कर्ता ।
कर्म करुनि तो अकर्ता । विदेहता निजरुपें ॥७॥
ऐसा अगाध श्रीकृष्णमहिमा । मर्यादा न पवे शिव शक्र ब्रह्मा ।
त्याचा देहचि विदेहात्मा । गेला निजधामा तेणें योगें ॥८॥
येचि अवतारीं श्रीकृष्णनाथें । देहीं दाविलें विदेहकर्मातें ।
तें मागें परिसविलें तूतें । ऐक मागुतें सांगेन ॥९॥
सात दिवस गोवर्धन । निजकरीं धरुनि जाण ।
इंद्राचा हरिला मान । विदेही पूर्ण श्रीकृष्ण ॥११०॥
दावाग्नि प्राशूनि आपण । लाजविला हुताशन ।
रासक्रीडा करुनि जाण । हरिला मान मदनाचा ॥११॥
समुद्र सारुनि माघारां । वसविलें निजनगरा ।
निद्रा न मोडितां मथुरा । द्वारकापुरा आणिली ॥१२॥
सेवूनि भाजीचें पान । तृप्त केले ऋषिजन ।
श्रीकृष्ण अंतर्यामी आपण । हें निजलक्षण दाविलें ॥१३॥
येणेंचि देहें श्रीकृष्णनाथ । जाहला वत्सें वत्सप समस्त ।
ब्रह्मा लाजवूनि तेथ । गर्वहत तो केला ॥१४॥