श्लोक १ ला
श्रीभगवानुवाच -
गुणानामसमिश्राणां पुमान्येन यथा भवेत् ।
तन्मे पुरुषवर्येदमुपधारय शंसतः ॥१॥
ज्याचेनि चरणें पवित्र क्षिती । नामें उद्धरे त्रिजगती ।
ज्याची ऐकतां गुणकीर्ती । क्षयो पावती महापापें ॥३९॥
ज्याचें मृदु मधुर अविट नाम । उच्चारितां निववी परम ।
तो उद्धवासी पुरुषोत्तम । आवडीं परम बोलत ॥४०॥
सत्व रज तम तिनी गुण । न मिसळतां भिन्नभिन्न ।
पुरुषापासीं एकैक गुण । उपजवी चिन्ह तें ऐका ॥४१॥
निःसंदेह सावधान । निर्विकल्प करुनि मन ।
ऐकतां माझें वचन । पुरुषोत्तम पूर्ण होइजे स्वयें ॥४२॥
माझे स्वरुपीं सद्भावता । ते पुरुषाची उत्तमावस्था ।
माझे वचनीं विश्वासतां । पुरुषोत्तमता घर रिघे ॥४३॥
ऐशी उत्तमा अतिउत्तम । निर्गुण पदवी निरुपम ।
तुज मी अर्पितसें पुरुषोत्तम । माझें वचन परम विश्वासल्या ॥४४॥
भक्तिभावार्थें परम श्रेष्ठा । वचनविश्वासीं अतिवरिष्ठ ।
यालागीं उद्धवासी पुरुषश्रेष्ठ । स्वमुखें वैकुंठ संबोधी ॥४५॥
संसारीं योनि अनेग । त्यामाजीं मनुष्यत्व अतिचांग ।
तेंही अविकळ अव्यंग । संपूर्ण सांग निर्दुष्ट ॥४६॥
सकळ देहांमाजीं जाण । असे पुरुषदेहप्राधान्य ।
त्याहीमाजीं विवेकसंपन्न । वेदशास्त्रज्ञ मुमुक्षू ॥४७॥
वेदशास्त्रविवेकसंपन्न । त्याहीमाजीं ज्या माझें भजन ।
भजत्यांमाजीं अनन्य शरण । सर्वस्वें जाण मजलागीं ॥४८॥
सर्वस्वें जे अनन्य शरण । तेथ माझी कृपा परिपूर्ण ।
माझे कृपें माझें ज्ञान । पावोनि संपन्न मद्भजनीं ॥४९॥
येंहीं गुणीं विचारितां लोक । आथिला दिसे उद्धव एक ।
त्यालागीं यदुनायक । पुरुषवर्याभिषेक वचनें करी ॥५०॥
ऐसें संबोधूनि उद्धवासी । त्रिगुणगुणस्वभावांसी ।
सांगतां प्रथम सत्वासी । हृषीकेशी उपपादी ॥५१॥
उदंड सत्वाचीं लक्षणें । त्यांत पंधरा बोलिलीं श्रीकृष्णें ।
तेंचि ऐका कोणकोणें । निजनिरुपणें हरि सांगे ॥५२॥;