श्लोक १५ वा
प्रष्टु विलज्जती साक्षात्प्रब्रूतामोधदर्शनाः ।
प्रसोष्यन्ती पुत्रकामा किंस्वित्सजनयिष्यति ॥१५॥
स्वयें येऊन तुम्हांप्रती । तिचेनि न बोलवे निश्चितीं ।
यालागीं आम्हांहातीं । सेवेसि विनंती करविली ॥५७॥
तुम्ही सत्यदर्शी साचार । अमोघवीर्य तुमचें उत्तर ।
शिरीं वंदिती हरिहर । ज्ञानें उदार तुम्ही सर्व ॥५८॥
यालागीं हे गर्भवती । सादरें असे पुसती ।
पुत्रकाम असे वांछिती । काय निश्चितीं प्रसवेल ॥५९॥;
ऐसे कपटाचेनि वालभें । विनीत कर जोडूनि उभे ।
तैशींच फलें भावगर्भें । छळणलोभें पावती ॥३६०॥
कर्म जाणोनियां कुडें । नारदु नाचे ऋषींपुढें ।
मुनि म्हणे यादवांचें गाढें । निधन रोकडें वोढवलें ॥६१॥
मुंगिये निघालिया पांख । तिसी मरण ये अचूक ।
तेवीं ब्राह्मणछळणें देख । आवश्यक कुळनाश ॥६२॥
शापीत आलिया द्विजजन । त्यांसि सद्भावें करावें नमन ।
मारुं आलिया ब्राह्मण । मस्तक आपण वोढवावें ॥६३॥
त्या ब्राह्मणांसि छळण । तें जाणावें विषभक्षण ।
विषें निमे भक्षित्याचा प्राण । कुळनिर्दळण द्विजछळणें ॥६४॥
अविद्य सुविद्य न म्हणतां जाण । धरातळीं ब्रह्म ब्राह्मण ।
त्याचें करुं जातां छळण । कुळनिर्दळण आवश्यक ॥६५॥;