श्लोक १३ वा
अप्रमत्तोऽनुयुञ्जीत मनो मय्यर्पयञ्छनैः ।
अनिर्विण्णो यथाकालं जितश्वासो जितासनः ॥१३॥
आळसनिद्रेसी दवडूनि दूरी । जो सावधान निजवृत्ति धरी ।
माझें चिद्रूप निर्धारीं । शनैः शनैः करी अभ्यासू ॥५४॥
अभ्यासीं प्रथम भूमिका । शिकावी आसनगाढिका ।
मूळबंध अतिनेटका । आसनजयो देखा शिकावा ॥५५॥
आसनजयो आल्या हाता । सहजें चढे योगपंथा ।
तेथें प्राणापानसमता । अभ्यासितां हों लागे ॥५६॥
विषय ते मनाआधीन । मन पवनासी वश्य जाण ।
अभ्यासें वश केला पवन । सहजें मन स्थिरावे ॥५७॥
यापरी जो हळू हळू । अभ्यासें सार्थक करी काळू ।
अविरक्त परी प्रबळू । होय भुकाळू परमार्थी ॥५८॥
हरिचिंतनीं एकाग्र मन । तैं एक होती प्राणापान ।
हाचि पवनजयो पूर्ण । योगसाधन सहजेंचि ॥५९॥
तंव प्राणापान सम जोडी । षट्चक्रांचे पदर फोडी ।
तैं विषयांतें चित्त सांडी । विषयो वोसंडी चित्तातें ॥२६०॥
यापरी या अभ्यासवाटे । सकाम कामाचा तटका तुटे ।
सनकादिक येणें परिपाठें । म्यां आत्मनिष्ठे लाविले ॥६१॥