श्लोक ६ वा
त्वं तू सर्वं परित्यज्य स्नेहं स्वजनबन्धूषु ।
मय्यावेश्य मनः संयक् समदृग्विचरस्व गाम् ॥६॥
उद्धवा तूं यालागीं । येथोनि निघावें लागवेगीं ।
एकलाचि आंगोवांगीं । हितालागीं सर्वथा ॥२९॥
धनधान्यसमृद्धीसीं । सांडावें स्वजनगोत्रजांसी ।
भ्रातादूहितानिजभगिनींसी । स्त्रीपुत्रासी त्यजावें ॥३०॥
स्नेहो ठेवूनि घरदारीं । अंगें तूं जरी निघालासि बाहेरी ।
तरी तो त्याहूचि कठिण भारी । अनर्थकारी होईल ॥३१॥
आधीं समूळ स्नेहो सांडावा । पाठीं अभिमानुही दंडावा ।
वासनाजटाजूट मुंडावा । मग सांडावा आश्रमु ॥३२॥
स्नेहो कैसेनि सांडे । अभिमानु कैसेनि दंडे।
हें तूज वाटेल सांकडें । तरी रोकडें परियेसीं ॥३३॥
माझें स्वरूप जें सर्वगत । तेथ ठेवोनियां चित्त ।
सावधानें सुनिश्चित । राहावें सतत निजरूपीं ॥३४॥
तये स्वरूपीं चित्ता । निर्धारेंसीं धारणा धरितां ।
निजभावें तन्मयता । तद्रूपता पावेल ॥३५॥
भृंगी जड कीटी मूढ । ध्यानें तद्रूप होय दृढ ।
अभ्यासीं कांहीं नाहीं अवघड । तो अभ्यास गूढ विशद केला ॥३६॥
माझें स्वरूप ज्ञानघन । ध्याता जीवु स्वयें सज्ञान ।
या स्थितीं करितां ध्यान । सहजें जाण तद्रूप ॥३७॥
तेथ समसाम्यें समस्त । समत्व पावेल चित्त ।
तेणें समभावें निश्चित । जेथींच्या तेथ रहावें ॥३८॥
आधीं गृहाश्रमातें त्यागावें । मग म्यां म्हणसी कोठें राहावें ।
ऐसें मानिसील स्वभावें । तेविखीं बरवें परियेसीं ॥३९॥
स्वरूपसाम्यें समदृष्टी । समभावें विचरें सृष्टीं ।
निवासस्थानांची आटाटी । सर्वथा पोटीं न धरावी ॥४०॥
जेथ अल्प काळ वसती घडे । त्या ठायाचा अभिमान चढे ।
वसतिस्थान ऐसें कुडें । वस्तीचें सांकडें सर्वथा न धरीं ॥४१॥
तूं सर्वीं सर्वगत होसी । सर्वाधार सर्वदेशी ।
ऐसा मी होऊन मज पावसी । न हालतां येसी निजधामा ॥४२॥
मज निजधामा न्यावें। होतें पुशिलें उद्धवें ।
तें निजबोधस्वभावें । स्वयें केशवें सांगितलें ॥४३॥
न करितां हे उपायस्थिती । सर्वथा न घडे माझी प्राप्ती ।
मग तूं निजधामाप्रती । कैशा गती येशील ॥४४॥
गरुडीं वाऊनि वेगेंसीं । न्यावें निजधामा म्हणसी ।
गति तेथ नाहीं पाखांसी । गम्य गरुडासी तें नव्हे ॥४५॥
सांडूनि उभय पक्षांसी । साधक पावती मद्रूपासी ।
पक्षाभिमान असे गरुडासी । गमन त्यासी तेणें नव्हे ॥४६॥
म्हणसी न्यावें घेवोनि खांदीं । मज खांदूचि नाहीं त्रिशुद्धी ।
तूज न सांडितां अहंबुद्धी । गमनसिद्धी तेथ नाहीं ॥४७॥
न त्यागितां अहंभावस्थिती । केल्या नाना उपाययुक्ती ।
तेणें निजधामाप्रती । नव्हे गती सर्वथा ॥४८॥
जें जें देखसी साकार । तें तें जाण पां नश्वर ।
तेचि विखींचा निर्धार । करीं साचार निजबोधें ॥४९॥