श्लोक २ रा
द्रुमिल उवाच -यो वा अनन्तस्य गुणाननन्ताननुक्रमिष्यन् स तु बालबुद्धिः ।
रजांसि भूमेर्गणयेत्कथंचित् कालेन नैवाखिलशक्तिधाम्नः ॥२॥
ज्याची लीलाशक्ति अपरिमित । ऐशा अनंत शक्ति ज्याच्या नखांत ।
यालागीं तो 'अनंत' म्हणत । त्याचे गुण समस्त गणवती कोणा ॥३६॥
त्या अनंताची गुणसमृद्धी । गणूं म्हणे तो बालबुद्धि ।
जेवीं कां आकाशाची वृद्धी । मुंगिये त्रिशुद्धी न करवी माप ॥३७॥
सागरींचें जळ संपूर्ण । केवीं गणूं शके लवण ।
तेवीं अनंताचे अनंत गुण । आकळी कवण निजसत्ता ॥३८॥
पर्जन्याचिया धारा । गणितां येतील नृपवरा ।
पृथ्वीचिया दूर्वांकुरां । सुखें महावीरा गणितां येती ॥३९॥
वारा अफाट धांवे । तोही गणितातें पावे ।
निमेषोन्मेषांचे यावे । त्यांसीही संभवे गणित राया ॥४०॥
पृथ्वीचिया परिमाणा । काळें काळें होय गणना ।
परी भगवंताचिया गुणां । वेदांसहि जाणा गणित नव्हे ॥४१॥
भगवंताचें नाम एक । घेतां वेद झाले मूक ।
त्याचे गुण गणितां सकळिक । शेषाचें मुख दुखंड झालें ॥४२॥
त्या अनंताचे अनंत गुण । येथ गणूं शके कवण ।
कांहीं एक संक्षेपें जाण । सांगेन लक्षण अवतारांचें ॥४३॥