श्लोक ३८ वा
कृतादिषु प्रजा राजन्, कलाविच्छन्ति संभवम् ।
कलौ खलु भविष्यन्ति, नारायणपरायणाः ॥३८॥
कीर्तनासाठीं चारी मुक्ति । हेचि कलियुगीं मुख्य भक्ति ।
यालागीं इंद्रादि देवपंक्ति । जन्म इच्छिती कलियुगीं ॥४१॥
स्वर्ग नव्हे भोगस्थान । हें विषयाचें बंदिखान ।
कलियुगीं सभाग्य जन । जन्मोनि कीर्तन हरीचें करिती ॥४२॥
जेथींच्या जन्मा देव सकाम । तेथ कृतादि युगींचे उत्तमोत्तम ।
प्रजा अवश्य वांछिती जन्म । कीर्तनधर्म निजभजना ॥४३॥
कृतयुगींचे सभाग्य जन । यागीं पावले स्वर्गस्थान ।
तेही कलियुगींचें जाण । जन्म आपण वांछिती ॥४४॥
कृत त्रेत आणि द्वापर । तेथीलही मुख्य नर ।
कलियुगीं जन्म तत्पर । निरंतर वांछिती ॥४५॥
तैंचे लोक करिती गोष्टी । चारी पुरुषार्थ कीर्तनासाठीं ।
कलियुगीं हे महिमा मोठी । धन्य धन्य सृष्टीं कलियुग ॥४६॥
जे असती धन्यभागी । ते जन्म पावती कलियुगीं ।
ऐसें कलीच्या जन्मालागीं । नर-सुर-उरगीं उत्कंठा ॥४७॥
तरावया दीन जन । कलीमाजीं श्रीनारायाण ।
नामें छेदी भवबंधन । तारी हरिकीर्तन सकळांसी ॥४८॥
यालागीं कलिमाजीं पाहीं । श्रद्धा हरिकीर्तनाच्या ठायीं ।
जन तरती सुखोपायीं । संदेहो नाहीं नृपनाथा ॥४९॥
कलियुगीं बहुसाल नर । होतील नारायणीं तत्पर ।
भक्तीचें भोज विचित्र । स्त्रीशूद्र माजविती ॥४५०॥