श्लोक ५० वा
न कामकर्मबीजानां यस्य चेतसि सम्भवः ।
वासुदवैकनिलयः स व भागवतोत्तमः ॥५०॥
हृदयीं चिंतितां आत्माराम । तद्रूप जाहला हृदयींचा काम ।
त्यासी सर्व कर्मी पुरुषोत्तम । देवदेवोत्तम तुष्टोनि प्रगटे ॥९३॥
तेथें ज्या ज्या वासना हृदयवासी । त्याही पकडल्या हरिसुखासी ।
एवं वासना जडल्या हरिरुपाशीं । हरि आश्रयो त्यांसी दृढ जाहला ॥९४॥
तेथ जो जो भक्तांसी कामु । तो तो होय आत्मारामु ।
वासनेचा निजसंभ्रमु । पुरुषोत्तमु स्वयें होये ॥९५॥
जगीं हरिभक्ति उत्तमोत्तम । भक्त कामेंचि करी निष्काम ।
चाळितां वासना-अनुक्रम । निर्वासन ब्रह्म प्रकाशे स्वयें ॥९६॥
ग्रासोग्रासीं रामस्मरण । तें अन्नचि होय ब्रह्म पूर्ण ।
भक्त भोगी मुक्तपण । या रीतीं जाण विदेहा ॥९७॥
ऐसा जो निष्कामनिष्ठ । तोचि भागवतांमाजीं श्रेष्ठ ।
त्यासीच प्रधानत्वपट । जाण तो वरिष्ठ उत्तमत्वें ॥९८॥
उत्तम भक्त कैसे विचरती । त्या भक्तांची विचरणस्थिती ।
ते सांगितली राया तुजप्रती । यथानिगुती तीं श्लोकीं ॥९९॥;
उत्तम भक्त कोणें लिंगेंसीं । आवडते जाहले भगवंतासी ।
तें लक्षण सांगावयासी । अतिउल्हासीं हरि बोले ॥७००॥