श्लोक ४२ वा
किं विधत्ते किमाचष्टे किमनूद्य विकल्पयेत् ।
इत्यस्या हृदयं लोके नान्यो मद्वेद कश्चन ॥४२॥
कर्मकांडविधिनिषेधीं । कोण अर्थ त्यागार्थ निंदी ।
कोण तो अर्थ प्रतिपादी । स्वहितबुद्धी साधकां ॥५४॥
मंत्रकांडें मंत्रमूर्ती । सांगोपांग सायुधस्थिती ।
उपासना-उपास्ययुक्ती । किमर्थ भक्ती करविली ॥५५॥
ज्ञानकांड त्रिशुद्धी । कोण पदार्थ निषेधी ।
कोण्या अर्थातें प्रतिपादी । निजबुद्धी बोधुनी ॥५६॥
एवं वेदाचें अचळ मूळ । विधिविधानेसीं मुख्य फळ ।
जाणावया गा केवळ । नाहीं ज्ञानबळ सुरनरां ॥५७॥
या वेदार्थातें तत्त्वतां । मीचि एक सर्वज्ञ ज्ञाता ।
माझे कृपेवीण सर्वथा । हें न येचि हाता ब्रह्मादिकां ॥५८॥
तेथ उद्धवाचें मनोगत । देवो जाणे वेदींचा इत्यर्थ ।
तरी भक्तकृपाळू श्रीकृष्णनाथ । मजही तो अर्थ दयेनें सांगों ॥५९॥
हा उद्धवाचा निजभावो । जाणों सरला देवाधिदेवो ।
तो वेदार्थाचा अभिप्रावो । श्लोकान्वयो पहा हो सांगत ॥४६०॥