श्लोक ४३ वा
इत्यच्युताङिंघ्र भजतोऽनुवृत्त्या भक्तिर्विरक्तिभगवत्प्रबोधः ।
भवन्ति वै भागवतस्य राजंस्ततः परां शान्तिमुपैति साक्षात् ॥४३॥
यापरी अनन्य भक्ती । जे सर्वदा सर्वभूतीं करिती ।
ते भक्ती-विरक्ती-भगवत्प्राप्ती । सहजें पावती अनायासें ॥१९॥
राया हरिभक्तिदिव्यांजन । तें लेऊनि भक्त सज्जन ।
साधिती भगवन्निधान । निजभजनमहायोगें ॥६२०॥
करितां ऐक्यभावें निजभक्ती । उत्कृष्ट उपजे पूर्ण शांती ।
तेणें होये असतांची निवृत्ती । भक्तां ’पूर्णप्राप्ति’ परमानंदें ॥२१॥
यालागीं धन्य भगवद्भक्त । इंद्रियीं वर्ततां विषयीं विरक्त ।
देहीं असोनि देहातीत । नित्यमुक्त हरिभजनें ॥२२॥
भावें करितां भगवद्भक्ती । भक्त मुक्तीही न वांछिती ।
तरी त्यांपाशीं चारी मुक्ती । दास्य करिती सर्वदा ॥२३॥
हा भागवतांचा निजमहिमा । अनुपम नाहीं उपमा ।
भावें भजोनि पुरुषोत्तमा । परमात्मगरिमा पावले ॥२४॥;
अगाध भगवंताची भक्ती । भक्तांची उत्कृष्ट प्राप्ती ।
ऐकतां विदेहचक्रवर्ती । आश्चर्यें चित्तीं चमत्कारला ॥२५॥
म्हणे धन्य धन्य भगवद्भजन । हरिखें कवीस लोटांगण ।
घालितां चालिलें स्फुंदन । रोमांचित नयन अश्रुपूर्ण जाहले ॥२६॥
आनंदस्वेदें कांपत । नावेक राहिला तटस्थ ।
सवेंचि जाहला सावचित्त । म्हणे झणीं महंत न पुसतां जाती ॥२७॥
ऐशिया अतिकाकुलतीं । नेत्र उघडोनि पाहे नृपती ।
बैसली देखोनि मुनिपंक्ती । अतिशयें चित्तीं सुखावला ॥२८॥
तेणें संतोषें डोलत । म्हणे ’पूर्णप्राप्त’ भगवद्भक्त ।
जगीं कैसे कैसे विचरत । तीं चिन्हें समस्त पुसों पाहों ॥२९॥