श्लोक २८ वा
पशूनविधिनाऽऽलभ्य प्रेतभूतगणान् यजन् ।
नरकानवशो जन्तुर्गत्वा यात्युल्बणं तमः ॥२८॥
विधि म्हणे तें न करावें । वेदु बोले तें नाइकावें ।
स्मृतिशास्त्र नावडे जीवें । कर्म करावें स्वेच्छा ॥७६॥
जारण मारण उच्चाटन । स्तंभन मोहन वशीकरण ।
असाध्य साधूनि अंजन । करी लागवण स्त्रियांसी ॥७७॥
लोण राई आणि बिबवे । मधुरसीं कालवी आघवे ।
शाबरी मंत्राचेनि वैभवें । होम करूं धांवे तामस ॥७८॥
कर्म करावया अभिचार । मेष जंबूक वानर ।
सरड बेडूक मत्स्य मगर । गीध घार होमिती ॥७९॥
नग्न भैरव वेताळ । झोटिंग पिशाच कंकाळ ।
मारको मेसको मैराळ । भूतें प्रबळ उपासी ॥५८०॥
काळी चिडी टोंकण घारी । काग बक उलूक मारी ।
आवंतूनि काळी मांजरी । शाबरमंत्री होमिती ॥८१॥
वाहत्या घाण्याचें तेल चोरी । प्रदोषसंधीं न्हाये शनिवारीं ।
शाकिनी डाकिनी मध्यरात्रीं । होमामाझारीं चेतवी ॥८२॥
मद्याचे घट पूर्ण भरी । मातंगीची पूजा करी ।
रुधिर घाली प्रेतयात्रीं । मोहनीमंत्रीं मंत्रूनी ॥८३॥
घेती हळदीची उटी । सेंदूर लाविती ललाटीं ।
काम साधावया हटीं । अंजन कष्टी साधिती ॥८४॥
होमपात्रें करावया तांतडी । समूळ अश्वत्थातें तोडी ।
फळित पुष्पित ओषधी उपडी । आसनाबुडीं घालावया ॥८५॥
बीज जपावया मंत्राचें । वोलें कातडें प्रेताचें ।
आणवी मृगअस्वलांचें । भय पापाचें मानीना ॥८६॥
खेचर भूचर जळचर । जीव पीडिती अपार ।
घेऊनि ब्राह्मणाचें रुधिर । अभिचार आचरती ॥८७॥
गायीब्राह्मणांसी जाण । पीडा करिती दारुण ।
क्षेत्रवित्तदाराहरण । स्वार्थें प्राण घेताति ॥८८॥
देवालयींचें देवलेश । कां शिवालयींचे शिवशेष ।
घेतां न करिती आळस । वासना असोस अधर्मीं ॥८९॥
एवं कर्म करितां ऐसें । तेणें अकर्म कर्मवशें ।
अंधतमीं तो प्रवेशे । जेवीं कां अवसे चंद्रमा ॥५९०॥
अकर्म जाण अतुर्बळी । जीवाचें निजज्ञान छळी ।
अतिमूढ करूनि ते काळीं । निरयकल्लोळीं घालित ॥९१॥
ते नरकींची नवल कथा । कोटि वर्षें तळीं जातां ।
ठाव न लगे गा सर्वथा । केवीं वरुता येईल ॥९२॥
त्यातें 'अंधतम' म्हणती । जें देखतां अंध होय वृत्ती ।
निघतां निर्गमु विसरती । नरकीं वसती मूढत्वें ॥९३॥
जंव होय कर्मभोगान्त । तंव नरक भोगी आकल्पान्त ।
मग स्थावरत्व पावत । वृक्ष होत कां पाषाण ॥९४॥
ऐशी अवस्था गाढमूढ । केवळ जाड्य झालें जड ।
स्वप्नीं सुख नेणती गोड । दुःख दुर्वाड भोगिती ॥९५॥
एवं अधर्मवृत्तीं वर्ततां । सुखलेश न लभे सर्वथा ।
दुःख अनिवार भोगितां । निर्गमता त्यां नाहीं ॥९६॥