श्लोक २५ व २६ वा
पाद्योपस्पर्शार्हणादीनुपचारान्प्रकल्पयेत् ।
धर्मादिभिश्च नवभिः कल्पयित्वाऽऽसनं मम ॥२५॥
पद्ममष्टदलं तत्र, कर्णिकाकेसरोज्ज्वलम् ।
उभाभ्यां वेदतन्त्राभ्यां, मह्यं तूभयसिद्धये ॥२६॥
स्नानमंडप कल्पूनि जाण । तेथ आणावा देव चिद्धन ।
पाद्म अर्घ्य आचमन । मधुपर्क-विधान करावें ॥२२॥
अभ्यंग अंगमर्दन । पुरुषसूक्तें यथोक्त स्नान ।
पीतांबरपरिधान । स्नानमंडपीं जाण देवासी ॥२३॥
इतर यथोक्त पूजन । करावें सिंहासनीं संपूर्ण ।
तें आसन पीठावरण । स्वयें श्रीकृष्ण सांगत ॥२४॥
सिंहासनीं आवरणक्रम । आधारप्रकृति-कूर्म क्षेम ।
क्षीराब्धि श्वेतद्वीप कल्पद्रुम । मनोरम भावावा ॥२५॥
त्या तळीं रत्‍नमंडप नेटक । त्यामाजीं विचित्र पर्यंक ।
त्या मंचकाचा विवेक । यदुनायक सांगत ॥२६॥
धर्म ज्ञान वैराग्य ऐश्वर्य । हेचि माचवे अतिवर्य ।
अधर्म अज्ञान अनैश्चर्य । अवैराग्येंसीं पाय गातें चारी ॥२७॥
ईश्वरतत्त्व निजसूत । गुणागुणीं वळोनि तेथ ।
मंचक विणिला अचुंबित । योगयुक्त महामुद्रा ॥२८॥
त्या मंचकावरी शेषपुटी । शोभे अतिशयेंसीं गोमटी ।
सहस्त्रफणीं मणितेज उठी । छत्राकार पृष्ठीं झळकत ॥२९॥
शेषपुटीमाजीं निर्मळ । विकासलें रातोत्पळ ।
सकर्णिक अष्टदळ । शोभे कमळ मनोहर ॥२३०॥
सत्‌शक्ति कमळकंदमूळ । ज्ञाननाळ त्याचें सरळ ।
प्रकृति अष्टधा जे सबळ । तेंचि अष्टदळ कमळाचें ॥३१॥
ऐसें कमळ अतिसुंदर । षडविकार तेचि केसर ।
वैराग्यकर्णिका सधर । मघमघी थोर सुवासें ॥३२॥
पूर्वादि कमळदळीं जाणा । देवता न्यासाव्या त्या त्या स्थाना ।
विमळा उतकर्षणी आणि ज्ञाना । क्रियाशक्ति जाणा चौथी पैं ॥३३॥
योगा प्रह्वी सत्या ईशाना । कर्णिका योजिजे मध्यस्थाना ।
कल्पूनि अनुपम रचना । अनुग्रहा जाणा स्थापावी ॥३४॥
आत्मा अंतरात्मा परमात्मा । हा संमुखभाग देवोत्तमा ।
सत्त्व रज आणि मोह तमा । पुरुषोत्तमा पृष्ठिभाग ॥३५॥
ऐशापरी पीठन्यास । आगमोक्त सावकाश ।
करुनियां हृषीकेश । सिंहासनास आणावा ॥३६॥
छत्र आणि युग्म चामर । नाना वाद्यें जयजयकार ।
दावूनि पीठ मुद्रा सधर । आसनीं श्रीधर बैसवावा ॥३७॥
मज सर्वगतासी आवाहन। मज अधिष्ठानासी आसन ।
मज निर्विकारासी जाण । दाविती आपण विकारमुद्रा ॥३८॥
मज चिद्रूपालागीं लोचन । निःशब्दा कल्पिती श्रवण ।
मज विश्वमुखासी वदन । निमासुरें जाण भाविती ॥३९॥
मी विश्वांघ्री दों पायीं चालत । मज विश्वबाहूसी चारी हात ।
मज सर्वगतातें एथ । स्थान भावित एकदेशी ॥२४०॥
मज निरुपचारासी उपचार । मज विदेहासी अळंकार ।
मज सर्वसमाना अरिमित्र । भावना विचित्र भाविती ॥४१॥
मज अकर्त्या कर्मबंधन । अजासी जन्मनिधन ।
नित्यतृप्तासी भोजन । निर्गुणा सगुण भाविती ॥४२॥
या अवघियांचा अभिप्रावो । उपासनाकांडनिर्वाहो ।
जैस जैसा भजनभावो । तैसा मी देवो तयांसी ॥४३॥
मी अवाप्तसकळकाम । परी भक्तप्रेमालागीं सकाम ।
जैसा भक्तांचा मनोधर्म । तैसा पुरुषोत्तम मी तयां ॥४४॥
भक्त जैसा भावी मातें । मी तैसाचि होयें त्यातें ।
तो जें जें अर्पी भावार्थें । तें अर्पे मातें सहजचि ॥४५॥
मी सर्वत्र भरलों असें । तेथ जो जेथ मज उद्देशें ।
भक्त भावार्थें अर्पूं बैसे । तें अर्पे अनायासें सहजें मज ॥४६॥
मी सर्वत्र देवाधिदेव । तैसा प्राणियांचा नव्हे भाव ।
यालागीं भक्तांचा जेथ सद्भाव । तेथ मी देव सहजेंचि ॥४७॥
यालागीं वाडेंकोडें । भक्तभावार्थ मज आवडे ।
भक्तभावाहूनि पुढें । वैकुंठ नावडे क्षीराब्धीही ॥४८॥
भक्तभावार्थाचीं भूषणें । अंगीं बाणावया श्रीकृष्णें ।
म्यां निर्गुणेंही सगुण होणें । भावार्थगुणें भक्तांच्या ॥४९॥
यालागीं मी अजन्मा जन्में । अकर्माही करीं कर्में ।
अनामअ मी धरीं नामें । भक्त मनोधर्में तरावया ॥२५०॥
निर्गुणीं लागल्या मन । मनचि होय चैतन्यघन ।
सगुणीं ठसावल्या मन । साधक श्रीकृष्ण स्वयें होती ॥५१॥
निर्गुणाचा बोध अटक । यालागीं उपासनाविवेक ।
सगुणमूर्ति भावूनि देख । तरले साधक अनायासें ॥५२॥
हे आगमोक्त उपासनाविधी । येणें भोगमोक्ष उभयसिद्धी ।
साधक पावती त्रिशुद्धी । मी कृपानिधि संतुष्टें ॥५३॥
तेंचि उपासनविधिविधान । मागां सांगतां पूजन ।
देव सिंहासनीं बैसल्या पूर्ण । पुढें आवरणपूजा ऐक ॥५४॥