श्लोक ६८ वा
अहो मे पश्यतापायमल्पपुण्यस्य दूर्मतेः ।
अतृप्तस्याकृतार्थस्य गृहस्त्रैवर्गिको हतः ॥६८॥
धर्म अर्थ आणि काम । या तिहींचा आश्रयो गृहाश्रम ।
तो भंगला मी अनाश्रम । अतृप्त काम सांडूनि ॥६॥
पूर्वपापाचा आवर्तु । मज सांडूनि अकृतार्थु ।
माझा कामु नव्हतां तृप्तु । धर्मकामार्थु भंगला ॥७॥
गृहीं त्रैवर्गुचि भंगला । चौथा पुरुषार्थ असे उरला ।
तो साधूनि घेवो वहिला । आश्रमू भंगल्या क्षिती काय ॥८॥
ऐसें म्हणसी जरी निगुतीं । ये अर्थीं मी दुर्मती ।
विषयवासना नोसंडिती । कैसेनि मुक्ति लाधेल ॥९॥
म्यां पूर्वी अल्प पुण्य होतें केलें । यालागीं अंतरायीं घर घेतलें ।
माझें परलोकसाधन ठेलें । विधुर केलें मजलागीं ॥६१०॥
हो कां गृहीं असतां गृहस्थां । काय परलोक साधे समस्तां ।
इतरांची असो कथा । मज साधनता तंव होती ॥११॥