श्लोक २८ वा
तेषु नित्यं महाभाग, महाभागेषु मत्कथाः ।
संभवन्ति हिता नृणां, जुषतां प्रपुनन्त्यघम् ॥२८॥
इंद्रपदादि ब्रह्मसदन । ये प्राप्ती नांव ’भाग्य’ गहन ।
तेही सत्संगासमान । कोट्यंशें जाण तुकेना ॥५४॥
ऐशी जे कां सत्संगती । सभाग्य भाग्याचे पावती ।
भगवद्भावें साधु वर्तती । माझे कथाकीर्ति-अनुवादें ॥५५॥
जे कथा अवचटें कानीं । पडतां कलिमलाची धुणी ।
करुनि सांडीत तत्क्षणीं । जे गंगेहूनी पवित्र ॥५६॥
जेथ माझी निजकथा गाती । तीर्थें तेथें पवित्र होती ।
ऐशिया भगवत्कथाकीर्ती । साधु गर्जती सर्वदा ॥५७॥
स्वयें आपण भागीरथी । सर्वदा ऐसें जीवीं चिंती ।
कोणी साधु ये जैं मजप्रती । तैं माझीं पापें जाती निःशेष ॥५८॥
पार्वतीचा द्वेष मनीं । तें बद्धपाप मजलागुनी ।
तेंही झडे संतचरणीं । सकळ पापा धुणी सत्संगें ॥५९॥
कां ज्याचे मुखीं हरिनामकीर्ती । त्याचे पाय जैं मजमाजीं येती ।
तैं सकळ पापें माझीं जाती । ऐसें भागीरथी स्वयें बोले ॥३६०॥
ऐसी संतांची संगती । सदा वांछी भागीरथी ।
अवचटें गेलिया संतांप्रती । पापें पळतीं प्राण्यांचीं ॥६१॥
ते संतमुखींची माझी कथा । जैं अत्यादरें ऐके श्रोता ।
तैं त्याचें निजभाग्य तत्त्वतां । मजही सर्वथा न वर्णवे ॥६२॥
माझे कथेची अतिआवडी । नित्य नूतन नवी गोडी ।
सादरें ऐकतां पापकोडी । जाळोनि राखोडी उरवीना ॥६३॥
माझी कथा कां माझें नाम । सकळ पातकां करी भस्म ।
हेंचि चित्तशुद्धीचें वर्म । अतिसुगम उद्धवा ॥६४॥
नाना योग याग वेदाध्ययन । करितां पवित्र नव्हे मन ।
तें करितां हरिकथाश्रवण । होय अंतःकरण पुनीत ॥६५॥
अबद्ध पढतां वेद । दोष बाधिती सुबद्ध ।
नाम पढतां अबद्ध । श्रोते होती शुद्ध परमार्थतां ॥६६॥
नाना योग याग वेदाध्ययन । तेथ अधिकारी द्विज संपूर्ण ।
कथाश्रवणें चारी वर्ण । होती पावन उद्धवा ॥६७॥
ऐसा लाभ कथाश्रवणीं । तरी कां नाइकिजे सकळ जनीं ।
तें भाग्य भगवत्कृपेवांचूनी । सर्वथा कोणी लाहेना ॥६८॥
भगवत्कृपा पावेल साङग । त्यांसी कथाकीर्तनीं अनुराग ।
तेचि निजभाग्यें महाभाग । स्वमुखें श्रीरंग बोलिला ॥६९॥
जगातें पवित्र करिती । माझी जाण नामकीर्ती ।
ऐसा कळवळोनि श्रीपती । उद्धवाप्रती बोलिला ॥३७०॥
ऐशी भगत्कृपेची प्राप्ती । केवीं आतुडे आपुले हातीं ।
तेचि अर्थीं श्रीपती । विशद श्लोकार्थी सांगत ॥७१॥