श्लोक ३८ वा
मयैतदुक्तं वो विप्रा गुह्यं यत् साङ्ख्ययोगयोः ।
जानीत माऽऽगतं यज्ञं युष्मद् धर्मविवक्षया ॥३८॥
अतिगुह्य ज्ञान परात्पर । जें उपनिषदांचें भांडार ।
म्यां सांगितलें साचार । योगसार योग्यांचें ॥१२॥
ज्या ज्ञानालागीं साधनकोटी । मुमुक्षु करिती हटतटीं ।
योगी रिघोनि गिरिकपाटीं । महामुद्रा नेहटीं साधिती ॥१३॥
वेदशास्त्रांचिया युक्ती । थोंटावल्या जिये अर्थीं ।
तें निजज्ञान म्यां तुम्हांप्रती । यथानिगुती सांगीतलें ॥१४॥
एवढिया ज्ञानाचा ज्ञानवक्ता । मी कोण हें न कळेल सर्वथा ।
तरी यज्ञाचा यज्ञभोक्ता । जाण तत्त्वतां मी विष्णू ॥१५॥
मज यावया हेंचि कारण । तुम्हीं ब्रह्मयाप्रती केला प्रश्न ।
तें उपदेशावया ब्रह्मज्ञान । स्वयें आपण येथें आलों ॥१६॥
ज्या उपदेशाच्या पोटीं । वर्णाश्रमपरिपाटी ।
न सांडितां होय माझी भेटी । तेही गोष्टी ध्वनिलीसे ॥१७॥
सांडावें ब्राह्मणपण । मग मांडावें संन्यासग्रहण ।
हे दोनी धर्म देहींचे जाण । उपदेशीं देहपण मुख्यत्वें मिथ्या ॥१८॥
उपदेशू करूनि प्रमाण । सनकादिकीं ब्राह्मणपण ।
अद्यापि सांडिलें नाहीं जाण । माझें गुह्य ज्ञान पावले ॥१९॥
तेणेंचि उपदेशें निश्चित । नारद ब्राह्मणपणें वर्तत ।
ब्रह्मानंदें डुल्लत । गात नाचत निजबोधें ॥७२०॥
ऐसें जें चैतन्यघन । आपुलें स्वरूप आपण ।
स्वयें करिताहे स्तवन । निजमहिमान द्योतावया ॥२१॥