श्लोक २२ वा
लब्ध्वा जन्मामरप्रार्थ्यं मानुष्यं तद्द्विजाग्र्यताम् ।
तदनादृत्य ये स्वार्थं घ्रन्ति यान्त्यशुभां गतिम् ॥२२॥
कोटि जन्मांचें शुद्ध सुकृत । तेणें कर्मभूमीं नरदेह प्राप्त ।
तेथेंही वर्णाग्र्य समर्थ । सत्कुळप्रसूत ब्राह्मणत्वें ॥५८॥
ऐसें जन्म पावावया येथ। अमरही मरण मागत ।
इंद्रादि देव जे स्वर्गस्थ । तेही वांछित हें जन्म ॥५९॥
जे सत्यलोकपर्यंत । ऐश्वर्य पावले अद्भुत ।
तेही हें जन्म वांछित । उत्कंठित अहर्निशीं ॥३६०॥
येथ करितां भगवद्भक्ती । पायां लागती चारी मुक्ती ।
यालागीं हे जन्मप्राप्ती । अमर मागती अहर्निशीं ॥६१॥
ऐसें उत्तम जन्म पावोनी । अतिअभाग्य मी त्रिभुवनीं ।
निजस्वार्थातें उपेक्षूनी । भुललों धनीं धनलोभें ॥६२॥
धनलोभाचिया भ्रांती । कां लोकेषणा लौकिकस्थिती ।
जो उपेक्षी भगवद्भक्ती । अशुभ गती तयासी ॥६३॥
तेचि कैशी अशुभ गती । धनलोभ्यां नरकप्राप्ती ।
चौर्यायशीं लक्ष योनींप्रती । गर्भ भोगिती अतिदुःखें ॥६४॥
जया ब्राह्मणजन्माआंत । स्वर्गमोक्ष सहजें प्राप्त ।
तेचि अर्थीचा इत्यर्थ । स्वयें सांगत धनलोभी ॥६५॥