श्लोक ५५ वा
अर्थे ह्यविद्यमानेऽपि संसृतिर्न निवर्तते ।
ध्यायतो विषयानस्य स्वप्नेऽनर्थागमो यथा ॥५५॥
विचारें पाहतां मिथ्या स्वप्न । तेथील विषयसेवन ।
सुखदुःखें बाधिती गहन । ऐक लक्षण तयाचें ॥३८॥
स्वप्नीं पुत्रलाभ राजसन्मान । तेणें सुखें ओसंडे आपण ।
कां झालिया धनहरण । तेणें दुखें दारुण आक्रंदे ॥३९॥
त्यासी जागें न करितां । स्वप्नसुखदुःखबाधकता ।
निवर्तेना सर्वथा । जाण तत्त्वतां उद्धवा ॥६४०॥
तेवीं विषयासक्त जन । ज्यांसी अखंड विषयध्यान ।
ज्यांचें विषयीं सदा मन । देहाभिमान गोंवीत ॥४१॥;
तयांसी देखावया उपावो । जयां विषयासक्ति होय वावो ।
येचि अर्थींचा दृष्टांत पहा वो । स्वयें सांगे देवो उद्धवासी ॥४२॥
न करितां श्रवण मनन । न साधितां विवेकज्ञान ।
न धरितां वैराग्य पूर्ण । भवभय जाण तुटेना ॥४३॥
संसार मिथ्या तोंडें म्हणतां । न तुटे सुखदुःखभयव्यथा ।
जन्ममरणादि अवस्था । अहंममता सुटेना ॥४४॥
ऐसे जे अज्ञान जन । तिंहीं अवश्य करावें साधन ।
विवेकें वैराग्य धरितां पूर्ण । भवबंधन निवारे ॥४५॥
यालागीं उद्धवा जाण । सकळ साधनांचें कारण ।
जेणें हाता चढे ब्रह्मज्ञान । तें वैराग्य पूर्ण साधावें ॥४६॥
ऐक विरक्तीची मागी । जैशी धडधडीत आगी ।
तैसें वैराग्य व्हावें अंगीं । तैं प्राप्तीलागीं अधिकारु ॥४७॥
ऐसे मुमुक्षु जे पुरते । परम कृपेचेनि हातें ।
सद्गुरु थापटोनि ज्यांतें । करी अद्वैतें जागृत ॥४८॥
ज्यासी देहादिभेदपुष्टी । मिथ्या माया गुणत्रिपुटी ।
ब्रह्मानंदें कादली सृष्टी । स्वप्नवत् दृष्टीं संसारु ॥४९॥
येव्हडी ही परम प्राप्ती । वैराग्यविवेकें चढे हातीं ।
तेंचि वैराग्य उद्धवाप्रती । स्वयें श्रीपती सांगत ॥६५०॥;