श्लोक ५१ वा
बुध्यते स्वेन भेदेन व्यक्तिस्थ इव तद्गतः ।
लक्ष्यते स्थूलमतिभिरात्मा चावस्थितोऽर्कवत् ॥५१॥
सूर्यो थिल्लरामाजीं बिंबला । मूढ म्हणती थिल्लरीं बुडाला ।
त्याचेनि कंपें कंपु मानिला । डहुळें डहुळला म्हणती तो ॥३९॥
त्या थिल्लरातें नातळतां । गगनीं अलिप्त जेवीं सविता ।
तैसीच योगियांची योग्यता । देहातीतता देहकर्मीं ॥५४०॥
त्यासी देहबुद्धीचेनि छंदें । म्हणती योगिया देहीं नांदे ।
त्या देहाचेनि नाना बाधें । स्वबुद्धिभेदें बांधिला म्हणती ॥४१॥
त्यासी देहाचें बाधित भान । हें न कळें त्याचें गुह्यज्ञान ।
दोराचेनि सापें जाण । डसोनि कोण मारिला ॥४२॥
एवं आत्मा तो चिदाकाशीं । मिथ्या देहीं मिथ्यात्वेंसीं ।
बिंबोनि दावी देहकर्मासी । नव्हे तें त्यासी बाधक ॥४३॥
देखे आपणातें जळीं बिंबला । परी न म्हणे मी जळीं बुडाला ।
तैसा देहातीतु बोधू झाला । नाहीं भ्याला देहकर्मा ॥४४॥
देखोनि मृगजळाचा पूरु । मूर्ख करूं धांवती तारूं ।
तैसा मिथ्या हा संसारू । भयंकरू मूर्खासी ॥४५॥
यालागीं दारागृहपुत्रप्राप्ती । तेथ न करावी अतिप्रीती ।
येचिविषयीं रायाप्रती । कथा कापोती सांगतु ॥४६॥