श्लोक १ ला
राजोवाच-परस्य विष्णोरीशस्य मायिनामपि मोहिनीम् ।
मायां वेदितुमिच्छामो भगवन्तो ब्रुवन्तु नः ॥१॥
तृतीयाध्यायीं निरुपण । राजा करील चारी प्रश्न ।
’माया’ आणि तिचें ’तरण ’ । ’ब्रह्म’ तें कोण, ’कर्म’ तें कैसें ॥१८॥
तेथें प्रथम मायेचा प्रश्न । रायें पुशिला आपण ।
तेचि अर्थीचें निरुपण । मायेचें लक्षण राजा बोले ॥१९॥
सुरांमाजीं श्रेष्ठ हृषीकेशी । ब्रह्मादि शिवु वंदिती ज्यासी ।
त्या श्रीविष्णूची माया कैसी । जे मायिकांसी व्यामोही ॥२०॥
कैशी मायिकां माया मोही येथें । ब्रह्मा शिवु मानिती चित्तें ।
आम्ही पूर्ण मायेचे नियंते । शेखीं माया तयांतें निजमोहें मोही ॥२१॥
ब्रह्मा मोहिला शिवाचे लग्नीं । वीर्य द्रवे पार्वती देखोनी ।
महादेवो महाज्ञानी । देखतांचि मोहिनी निजवीर्य द्रवलें ॥२२॥
जे सज्ञाना छळी लवलाह्या । जीतें श्रुति म्हणती ’अजया’ ।
ते हरीची दुर्धर माया । विवंचूनियां मज सांगा ॥२३॥
म्हणाल दुर्धर मायेची बाधकता । ते बाधूं न शके अनन्य भक्तां ।
तुवांही भजावें भगवंता । मिथ्या मायेची कथा कां पुसशी ॥२४॥
तेचि अर्थीचें निरुपण । राजा साक्षेपेंसीं आपण ।
मुनींचें ऐकावया गुह्य ज्ञान । विदग्ध प्रश्न आदरें पुसतु ॥२५॥