श्लोक ८ वा
धातूपप्लव आसन्ने व्यक्तं द्रव्यगुणात्मकम् ।
अनादिनिधनः कालो ह्यव्यक्तायापकर्षति ॥८॥
सूर्योदयेंसीं दिवसस्थिती । लोटल्या अवश्य पावे राती ।
तेवीं झालिया उत्पत्तिस्थिती । प्रळयाची प्राप्ती अवश्य पावे ॥१५०॥
एवं पावल्या प्रळयवेळु । खवळे अनादिनिधन काळु ।
तो महाभूतेंसीं भूगोळु । नाशार्थ प्रबळु प्रताप मांडी ॥५१॥
तेथ जें जें स्थूळाकारें व्यक्त । तें तें करुं लागे अव्यक्त ।
जेवीं पेरिलें पिकोनि शेत । स्वये वाळत उष्णकाळीं ॥५२॥
तृणादि नाना बीजें क्षितीं । स्वभावें वार्षिये विरुढती ।
तेचि शारदीये नानाव्यक्ती । सफळितें होती सुपुष्ट ॥५३॥
तेचि ग्रीष्माच्या अंतीं । फळमूळ मोडोनि व्यक्ती ।
बीजें लीन होती क्षितीं । तैशी काळगती संसारा ॥५४॥
जेवीं वसंताचे ऐलीकडी । वृक्षांसी होय पानझडी ।
तेवीं ब्रह्मादिकांची परवडी । काळ झोडी निजसत्ता ॥५५॥
जेवीं कां वाळलिया शेत । कृषीवळु मळूं लागे समस्त ।
तेवीं व्यक्ताचें अव्यक्त । काळ त्वरित करुं लागे ॥५६॥
तेच अव्यक्त करिती स्थिती । राया सांगेन तुजप्रती ।
काळाची क्षोभक शक्ती । प्रळयाचे प्राप्तीपूर्वीं पावे ॥५७॥