श्लोक ४० वा
इत्यादिष्टो भगवता, कृष्णेनेच्छाशरीरिणा ।
त्रिः परिक्रम्य तं नत्वा, विमानेन दिवं ययौ ॥४०॥
जो सदा पूजिजे सुरासुरीं । जो परमात्मा चराचरीं ।
जो लीलाविग्रहदेहधारी । जो योगीश्वरों वंदिजे ॥३१०॥
ऐसा अतिवरिष्ठ श्रीकृष्ण । तेणें जराव्याध आज्ञापून ।
कृष्ण इच्छामात्रें विमान । देदिप्यमान जें आलें ॥११॥
व्याघें देखोनि विमाना । हर्षें निर्भर झाला मना ।
तीन प्रदक्षिणा करुनि कृष्णा । नमूनि विमाना आरुढे ॥१२॥
व्याध आरुढोनि विमाना । क्रमूनि इंद्रचंद्रग्रहगणा ।
अक्षय सुख स्वर्गभुवना । कृष्णकृपें जाणा तो पावला ॥१३॥
जेणें अपकार केला पूर्ण । त्यासी उपकार करावा आपण ।
हें निज शांतिज्ञानलक्षण । स्वांगें श्रीकृष्ण स्वयें दावी ॥१४॥
ब्रह्मज्ञानाचे बोल बोलती । तैसें नाहीं कृष्णनाथीं ।
अंगें दावूनियां स्थिती । व्याध निश्चितीं उद्धरिला ॥१५॥
सकळ कुळाचें निर्दळण । झाल्याही मोह न धरी श्रीकृष्ण ।
जेणें निजांगें विंधिला बाण । तो व्याधही जाण सुखी केला ॥१६॥;
समुद्रतीरीं घेऊनि रथ । दारुक उभा होता तेथ ।
तेणें न देखतां श्रीकृष्णनाथ । गवेषणार्थ निघाला ॥१७॥