श्लोक १९ वा
अयं हि सर्वकल्पनां, सध्रीचीनो मतो मम ।
मद्भावः सर्वभूतेषु, मनोवाक्कायवृत्तिभिः ॥१९॥
सर्व भूतीं भगवद्दृष्टी । हेंचि भांडवल माझे गांठीं ।
येणें भांडवलें कल्पकोटी । करोनि सृष्टीं मी अकर्ता ॥६८॥
मज पाहतां निजात्मपुष्टी । सर्वभूतीं भगवद्दृष्टी ।
हेचि भक्ति माझी गोमटी । ब्रह्मांडकोटीतारक ॥६९॥
हेचि भक्ति म्यां कल्पादी । सर्वभूतीं भगवद्बुद्धी ।
नाभिकमळीं त्रिशुद्धी । ब्रह्मा या विधीं उपदेशिला ॥३७०॥
व्रत तप करितां दान । योगयाग करितां ध्यान ।
वेदशास्त्रार्थें साधितां ज्ञान । माझ्या भक्तीसमान ते नव्हती ॥७१॥
नाना साधनांचिया कोटी । साधकीं साधितां आटाटी ।
माझ्या प्रेमाची नातुडे गोठी । मद्भक्त भेटीवांचूनी ॥७२॥
माझिया भक्तांचिये संगतीं । साधकां लाभे माझी भक्ति ।
अभेदभजनें माझी प्राप्ति । जाण निश्चितीं उद्धवा ॥७३॥
सर्वभूतीं भगवद्भजन । करितें ऐक पां लक्षण ।
विषमें भूतें देखतां जाण । मनीं भाव परिपूर्ण ब्रह्मत्वें ॥७४॥
दुष्ट दुरात्मा अनोळख । नष्ट चांडाळ अनामिक ।
तेथही ब्रह्मभाव चोख । हें ’मानसिक’ निजभजन ॥७५॥
भूतीं भगवंत परिपूर्ण । ऐसें जाणोनि आपण ।
भूतांसी लागे दारुण । तें कठिण वचन बोलेना ॥७६॥
तेथें जातांही निजप्राण । भूतांचे न बोले दोषगुण ।
या नांव गा ’वाचिक’ भजन । उद्धवा जाण निश्चित ॥७७॥
जेणें भूतांसी होय उपकार । ते ते करी देहव्यापार ।
भेदितांही निजजिव्हार । जो अपकारा कर उचलीना ॥७८॥
स्वयें साहूनियां अपकार । जो अपकारियां करी उपकार ।
ऐसा ज्याचा शरीरव्यापार । तें भजन साचार ’कायिक’ ॥७९॥
यापरी काया-वाचा-मनें । सर्वभूतीं भगवद्भजन ।
हेंचि मुख्यत्वें श्रेष्ठ साधन । भक्त सज्ञान जाणती ॥३८०॥
ब्रह्मप्राप्तीचें परम कारण । हेंचि एक सुगम साधन ।
मजही निश्चयें मानलें जाण । देवकीची आण उद्धवा ॥८१॥
हा भजनधर्म अतिशुद्ध । येथें विघ्नांचा संबंध ।
अल्पही रिघों न शके बाध । तेंचि विशद हरि सांगे ॥८२॥