श्लोक १२ वा
ततस्तस्मिन्महापानं, पपुमैरेयकं मधु ।
दिष्टविभ्रंशितधियो, यद्द्रवैर्भ्रश्यते मतिः ॥१२॥
करुनियां तीर्थविधान । करावें अरिष्टनिरसन ।
बाप अदृष्टाचें विंदान । तेथें मद्यपान मांडिलें ॥५॥
ज्याची गोडपणें पडे मिठी । उन्मादता अतिशयें उठी ।
तें मद्यपान उठाउठी । वडिलींधाकुटीं मांडिलें ॥६॥
ज्याचा वास येतांचि घ्राणीं । उन्माद चढे तत्क्षणीं ।
तैशिया मद्याचे मद्यपानीं । वीरश्रेणी बैसल्या ॥७॥
’मैरेयक’ मद्याची थोरी । मधुरता अतिशयें भारी ।
लागतांचि जिव्हेवरी । भ्रांत करी सज्ञाना ॥८॥
तें मद्यपान यादववीरीं । आदरिलें स्वेच्छाचारीं ।
आग्रह करुनि परस्परीं । लहानथोरीं मांडिलें ॥९॥