श्लोक ४० वा
कांश्चिन्ममानुध्यानेन, नामसङकीर्तनादिभिः ।
योगेश्वरानुवृत्त्या वा, हन्यादशुभदान् शनैः ॥४०॥
आधिव्याधींसीं सकळ विघ्न । विकल्प विकर्म देहाभिमान ।
ज्ञानाभिमानेंसीं दहन । करी ध्यानक्षण उद्धवा ॥१२॥
माझिया ध्यानाचे परिपाठीं । उपसर्ग पळती उठाउठी ।
शोधितां विघ्न न पडे दृष्टी । निर्द्वंद्व सृष्टी साधकां ॥१३॥
माझा लागल्या ध्यानभावो । उपसर्गाचा नुरेचि ठावो ।
सकळ विघ्नांचा अभावो । विकल्प वावो स्वयें होती ॥१४॥
म्हणशी ’घालोनि आसन । एकाग्र करोनियां मन ।
कैं ठसावेल तुझें ध्यान । तैं साधकां विघ्न बाधीना’ ॥१५॥
असो न टके माझें ध्यान । तैं सोपा उपाव आहे आन ।
माझें करितां नामकीर्तन । विघ्ननिर्दळण हरिनामें ॥१६॥
जेथ नामाचा घडघडाट । तेथ उपसर्गा न चले वाट ।
महाविघ्नांचा कडकडाट । करी सपाट हरिनामें ॥१७॥
अखंड माझी नामकीर्ती । ज्याच्या मुखास आली वस्ती ।
त्या देखोनि विघ्नें पळती । उपसर्गां शांती निःशेष ॥१८॥
माझ्या नामाचा निजगजर । पळवी महापापसंभार ।
उपसर्गां नुरवी थार । नाम सधर हरीचें ॥१९॥
अवचटें घेतां माझें नाम । सकळ पातकां करी भस्म ।
जेथ अखंड माझें गुणनामकर्म । तेथ विघ्नसंभ्रम स्पर्शेना ॥६२०॥
माझे नामकीर्तीचे पवाडे । ज्याची वाचा अखंड पढे ।
विघ्नें न येती तयाकडे । जेवीं सूर्यापुढें आंधार ॥२१॥
माझे नामकीर्तीवीण येथें । ज्याचें तोंड न राहे रितें ।
तो नागवे महाविघ्नांतें । जेवीं पतंगातें हुताशु ॥२२॥
नामकीर्ती दाटुगी होये । हें विश्वासें मानलें आहे ।
तें नाम मुखीं केवीं राहे । करावें काये म्हणशील ॥२३॥
मुखीं नामनिर्वाह व्हावा । यालागीं करावी साधुसेवा ।
संतसेवनीं सद्भावो जीवा । तेथ नव्हे रिघावा विघ्नांसी ॥२४॥
सद्भावें धरिल्या सत्संगती । त्या संगाचिये निजस्थिती ।
मुखीं ठसावे नामकीर्ती । विकल्प चित्तीं स्फुरेना ॥२५॥
मुखीं हरिनामाची गोडी । संतसेवेची अतिआवडी ।
तयाची गा प्रतापप्रौढी । उपसर्गकोडी निर्दळी ॥२६॥
साधकांसी पाठिराखा । संत झालिया निजसखा ।
तैं महाविघ्नांचिया मुखा । विभांडी देखा क्षणार्धें ॥२७॥
सेवितां साधूचें चरणोदक । अतिशुद्ध होती साधक ।
तेणें शुद्धत्वें महादोख । समूळ देख निर्दळी ॥२८॥
साधूंच्या चरणतीर्थापाशीं । सकल तीर्थें येती शुद्धत्वासी ।
भावें सेविती त्या तीर्थासी । ते उपसर्गांसी नागवती ॥२९॥
वंदितां साधुचरणरज । साधकांचें सिद्ध होय काज ।
निर्दळूनि विघ्नांएं बीज । स्वानंद निज स्वयें भोगिती ॥६३०॥
निजभाग्यगतीं अवचितां । संतचरणरेणु पडल्या माथां ।
तो कळिकाळातें हाणे लाथा । तेथ विघ्नांची कथा ते कोण ॥३१॥
निधडा शूर निजबळेंसीं । धुरां निजशस्त्र देऊनि त्यासी ।
युद्धीं थापटिलिया पाठीसी । तो विभांडी परांसी तेणें उल्हासें ॥३२॥
तेवीं सद्भावें सत्संगती । मुखीं अखंड नामकीर्ती ।
भावें करितां संतांची भक्ती । महाबाधा निर्दळिती साधक ॥३३॥
कीर्ति भक्ति सत्संगती । हे त्रिवेणी लाभे ज्याप्रती ।
त्यासी उपसर्ग नातळती । पावन त्रिजगती त्याचेनी ॥३४॥
माझी भक्ति आणि नामकीर्ती । यांची जननी सत्संगती ।
तो सत्संग जोडल्या हातीं । विघ्नें न बाधिती साधकां ॥३५॥
योग याग आसन ध्यान । तप मंत्र औषधी जाण ।
साधितां न तुटे देहाभिमान । तो सत्संग जाण निर्दळी ॥३६॥
योगादि सर्व उपायीं जाण । निवारिती अल्पविघ्न ।
विघ्नांचा राजा देहाभिमान । तो त्यांचेनि जाण ढळेना ॥३७॥
तो दुर्धर देहाभिमान । ज्ञातेपणीं अतिदारुण ।
याचें समूळ निर्दळण । सत्संग जाण स्वयें करी ॥३८॥
नेणपणाचा अभिमान । तत्काळ जाय निघोन ।
तैसा नव्हे ज्ञानाभिमान । चाविरा जाण जाणिवा ॥३९॥
त्याही अभिमानाचें निर्दळण । सत्संग निजांगें करी आपण ।
यालागीं सत्संगासमान । आन साधन असेना ॥६४०॥;
एकाचेनि निजमतें । अजरामर करावें देहातें।
तेही योगादि साधनांतें । मूर्खमतें साधिती ॥४१॥