श्लोक २७ वा
जाग्रत्स्वप्नः सुषुप्तं च गुणतो बुद्धिवृत्तयः ।
तासां विलक्षणो जीवः साक्षित्वेन विनिश्चितः ॥२७॥
तिन्ही गुणांच्या तिन्ही वृत्ती । सत्त्वगुणाची जागृती ।
रजोगुणें स्वप्नप्राप्ती । केवळ सुषुप्ती तमाची ॥९३॥
या तिनी अवस्था पाहीं । दृढ जडल्या बुद्धीच्या ठायीं ।
जीवासी यांचा संबंध नाहीं । तो वेगळा पाहीं साक्षित्वें ॥९४॥
जैं जीवाअंगीं अवस्था जडे । तैं जो अवस्थेमाजीं बुडे ।
तिहींचें साक्षित्व त्यासी न घडे । ऐक निवाडें अवस्था ॥९५॥
जागृतीमाजीं नाहीं स्वप्न । स्वप्न जागृतीसी नेणे जाण ।
सुषुप्ती नेणे जागृतिस्वप्न । सुषुप्तीचें भान त्या नेणती ॥९६॥
जीवूं अवस्थांचा अभिमानी । हेंही न घडे जीवालागुनी ।
विश्व तैजस प्राज्ञ तिन्ही । अवस्थाभिमानी हे तिहींचे ॥९७॥
जो जे अवस्थेचा अभिमानी । तो ते अवस्थेसवें जाय निमोनी ।
जीव वेगळा साक्षिपणीं । अवस्थाभिमानी तो नव्हे ॥९८॥
देहातीत गुणातीत । तिहीं अवस्थां अतीत ।
द्रष्टा साक्षी निश्चित । जाणता येथ तो जीवू ॥९९॥
अवस्थाभिमान नाहीं जीविता । तरी कवण भोगी तिनी अवस्था ।
मी निजलों मीचि जागता । म्यां स्वप्नावस्था देखिली ॥४००॥
ऐसा प्रत्यक्ष अनुभवू । स्वयें बोलताहे जीवू ।
हा म्हणाल जीवाचा स्वभावू । ऐक अभिप्रावू सांगेन ॥१॥