श्लोक २२ वा
अविद्यमानोऽप्यवभासते यो, वैकारिको राजससर्ग एषः ।
ब्रह्म स्वयंज्योतिरतो विभाति, ब्रह्मेन्द्रियार्थात्मविकारचित्रम् ॥२२॥
मुख्यत्वें मन विकारी पूर्ण । त्यासी मिळूनि तिनी गुण ।
नसताचि संसार जाण । विचित्राभरण दाखवी ॥९३॥
मन बुद्धि चित्त अहंकार । आणि अधिष्ठाते सुरवर ।
हे सत्त्वगुणाचे विकार । जाण साचार उद्धवा ॥९४॥
रजोगुणाचीं दशेंद्रियें । पंचभूतें पंचविषये ।
तमोगुणिया जन्म होये । ते जनासी पाहें भुलविती ॥९५॥
जेवीं वोडंबरियाचा खेळ । नसताचि भासे प्रबळ ।
तेवीं त्रिगुणांचें विचित्र जाळ । मिथ्या निर्मूळ आभासे ॥९६॥
ब्रह्म स्वयें अकारण । स्वप्रकाशें प्रकाशमान ।
तेंचि प्रपंचाचें महाकारण । प्रकाशक जाण स्वयें झालें ॥९७॥
जेवीं छायामंडपींच्या नाना व्यक्ती । तद्रूप भासे दीपदीप्तीं ।
तेवीं जगदाकारें स्वयंज्योती । भासें मी चिन्मूर्ति परमात्मा ॥९८॥
एवं प्रपंचाचें जें स्फुरण । तें स्वप्रकाश ब्रह्म पूर्ण ।
हें हातवसूनि ब्रह्मज्ञान । विकल्पच्छेदन हरि सांगे ॥९९॥