श्लोक २० वा
न ह्यङगोपक्रमे ध्वंसो, मद्धर्मस्योद्धवाण्वपि ।
मया व्यवसितः सम्यङ्, निर्गुणत्वादनाशिषः ॥२०॥
अनेक धर्म नाना शास्त्रार्थी । मन्वादि मुखें बोलिले बहुतीं ।
परी सर्वभूतीं भगवद्भक्ती । श्रेष्ठ सर्वार्थीं साधकां ॥८३॥
ये भक्तीचें हेंचि श्रेष्ठपण । इचे पूर्वारंभीं जाण ।
साधकांपाशीं अल्पही विघ्न । बाधकपण धरुं न शके ॥८४॥
ये भक्तीचें निजलक्षण । पूर्वारंभीं हे निर्गुण ।
एथ रिघावया विघ्न । दाटुगेंपण धरीना ॥८५॥
जेवीं गरुडाचे झडपेतळीं । होती सर्पाच्या चिरफाळी ।
तेवीं ये भक्तीजवळी । विघ्नांची होळी स्वयें होये॥८६॥
माझिया नामापुढें । विघ्न राहों न शके बापुडें ।
तें माझे भक्तीकडे । कोणते तोंडें येईल ॥८७॥
यापरी हे भक्ती सधर । उद्धवा तुझें भाग्य थोर ।
म्यां फोडूनि निजजिव्हार । साराचें सार सांगितलें ॥८८॥
निष्काम जे माझी भक्ती । तेथ विघ्नांची न पडे गुंती ।
परब्रह्माची ब्रह्मस्थिती। सुलभत्वें प्राप्ती साधकां ॥८९॥;
हेतुक अहेतुक कर्माचरण । तेंही करी जो कृष्णार्पण ।
ते उत्तम माझी भक्ती जाण । तेंचि निरुपण हरि सांगे ॥३९०॥