श्लोक ३३ वा
तस्माद्देहमिमं लब्ध्वा ज्ञानविज्ञानसम्भवम् ॥३३॥
गुणसङगं विनिर्धूय मां भजन्तु विचक्षणाः ।
ज्या नरदेहाकारणें । अमर उत्कंठित मनें ।
त्या देहाचे जाहलेपणें । ज्ञान पावणें निष्टंक ॥१७॥
नरदेह पावल्या जाण । आपणचि नव्हे ब्रह्मज्ञान ।
तेथें करावें माझें भजन । देहाभिमान सांडूनी ॥१८॥
करितां माझें अनन्य भजन । सहजें वाढे सत्त्वगुण ।
सत्वगुणास्तव जाण । उपजे ज्ञान सविवेक ॥१९॥
विवेकज्ञानाचिये वृत्ती । रज तम दोनी झडती ।
शोधितसत्वाचिये स्थिती । अभेद भक्ती उल्हासे ॥४२०॥
करितां माझें अभेद भजन । होय स्वानंदाचें स्वादन ।
त्या नांव बोलिजे विज्ञान । तेथ तिनी गुण मिथ्यात्वें ॥२१॥
नरदेह जोडलिया हातीं । प्राण्यासी एवढी प्राप्ती ।
यालागीं मनुष्यदेहीं भक्ती । अवश्य समस्तीं करावी ॥२२॥
हें भागवतींचें अतिगुह्य ज्ञान । मुख्यत्वेंसी भक्तिप्राधान्य ।
भावें करितां माझें भजन । स्त्रिया शूद्रजन उद्धरती ॥२३॥
नरदेह जोडल्या जाण । माझी भक्ति करिती विचक्षण ।
भजनें जिणोनि गुणागुण । ब्रह्म परिपूर्ण स्वयें होती ॥२४॥
पूर्ण ब्रह्माचिया प्राप्ती । निरपेक्ष माझी भक्ती ।
तोचि भजनभाव श्रीपती । पुनः पुनः श्लोकार्थीं दृढ दावी ॥२५॥;