श्लोक १९ वा
पुत्रा अयुध्यन्पितृभिर्भ्रातृभिश्च, स्वस्त्रीयदौहित्रपितृव्यमातुलैः ।
मित्राणि मित्रैः सुहृदः सुहृद्भिर्ज्ञातींस्त्वहन् ज्ञातय एव मूढाः ॥१९॥
कृष्णमाया आकळिलें चित्त । अवघे झाले परम भ्रांत ।
न कळे आप्त अनाप्त । रणीं उन्मत्त मातले ॥३६॥
ज्याचे चरण वंदिजे भावार्था । श्रद्धा घेइजे चरणतीर्था ।
त्या निजपित्याचिया माथां । पुत्र शस्त्रघाता प्रवर्तले ॥३७॥
बंधु शिरकल्या रणांगणीं । बंधु बंधूंतें सोडवी निर्वाणीं ।
तेचि बंधु बंधूंतें रणीं । निर्वाणवाणीं खोंचिती ॥३८॥
जो लळे पुरवूनि खेळविता । जैसा बाप तैसा चुलता ।
त्यासी पुतण्या प्रवर्ते घाता । शस्त्रें माथां हाणोनी ॥३९॥
कन्येचा सुत दौहित्र । ज्यासी श्राद्धीं अधिकार ।
तो आज्यासी करी मार । घाय निष्ठुर हाणोनी ॥१४०॥
मामाभाचे परस्परीं । प्रवर्तले महामारीं ।
सुहृद सुहृदांच्या शिरीं । सतेज शस्त्रीं हाणिती ॥४१॥
मित्र मित्रांच्या मित्रतां । वेंचिती अर्था जीविता ।
ते मित्र मित्रांच्या जीवघाता । सक्रोधता उठिले ॥४२॥
आयुष्य सरलें निःशेख । चढलें काळसर्पाचें विख ।
अवघे होऊनियां मूर्ख । ज्ञातीसी ज्ञाति देख वधिते झाले ॥४३॥