श्लोक ५४ वा
आत्मानं तन्मयं ध्यायन् मूर्तिं संपूजयेद्धरेः ।
शेषामाधाय शिरसि स्वधाम्न्युद्वास्य सत्कृतम् ॥५४॥
द्वैतभावें भजनविधि । ते जाणावी स्थूल बुद्धि ।
भजनाची भजनसिद्धी । जाण त्रिशुद्धी तन्मय होणें ॥८४०॥
मूर्तिध्यानें तन्मय स्थिति । ऐक्यत्वें राहे निश्चळ वृत्ति ।
याचि नांव मुख्य भक्ति । उठलिया पुढती नमावें हरी ॥८४१॥
ऐशी पूजा करुननि । हरी शेष प्रसादु धरोनि शिरीं ।
मग देवो आपणियाभीतरीं । हृदयमंदिरीं निजविजे ॥८४२॥
एवं पूजेचें उद्वासन । ध्यानमूर्ति हृदयीं शयन ।
प्रतिमा पर्यंकीं निजवून । विधिविधानसमाप्ति ॥८४३॥
जाहलिया पूजाविसर्जन । विसर्जूं नये अनुसंधान ।
अखंड हरीचें स्मरण । सर्वस्वें आपण सर्वदा कीजे ॥८४४॥
या नांव गा आगमविधि । राया जाण त्रिशुद्धि ।
सदा पाळिती सद्बुद्धि । परमात्मसिद्धिप्रापक ॥८४५॥
आगमोक्त विधिलक्षण । प्रतिमाचि मुख्य नव्हे जाण ।
ज्यासी जेथ श्रद्धा पूर्ण । तेथ हें विधान सुखें कीजे ॥८४६॥