श्लोक ४२ वा
तं तत्र तिग्मद्युभिरायुधैर्वृतं, ह्यश्वत्थमूले कृतकेतनं पतिम्।
स्नेहप्लुतात्मा निपपात पादयो, रथादवप्लुत्य स बाष्पलोचनः ॥४२॥
तंव धगधगीत तेजागळा । दिव्य आयुधांचा मेळा ।
त्यांमाजीं घनसांवळा । श्रीकृष्ण डोळां देखिला ॥३२०॥
अश्वत्थातळीं धरुनि स्थान । घालूनियां वीरासन ।
निजतेजें विराजमान । दारुकें श्रीकृष्ण देखिला स्वयें ॥२१॥
कृष्ण देखतां लवडसवडीं । रथाखालीं घालूनि उडी ।
पोटींच्या सप्रेम आवडीं । धरिले तांतडीं हरिचरण ॥२२॥
नेत्रीं अश्रूचिया धारा । अंग कांपे थरथरा ।
तुजवेगळें शार्ङगधरा । अंधतम नेत्रा दृढ दाटे ॥२३॥