श्लोक १९ वा
स मामचिंतयद् देवः प्रश्नपारतितीर्षया ।
तस्याहं हंसरूपेण सकाशमगमं तदा ॥१९॥
निरसावया पुत्राचें अज्ञान । आणि तरावया त्यांचा प्रश्न ।
ब्रह्मा करी माझें चिंतन । तेव्हां माझेंही मन कळवळलें ॥८५॥
ब्रह्मा माझे पोटींचे बाळ । त्यासी कर्मजाड्यें आलें पडळ ।
तें निरसावया तत्काळ । हंस केवळ मी जाहलों ॥८६॥
प्रश्न केला अपरंपार । जो परमहंसाचें परम सार ।
त्याचा पावावया परपार । हंसरूपधर मी जाहलों ॥८७॥
नातळे वर्णव्यक्तिविलास । तो मी श्वेतवर्ण स्वप्रकाश ।
स्वयें झालों राजहंस । ब्रह्मपुत्रांस उपदेशावया ॥८८॥
सृष्टि स्त्रजावयाचे विधी । विधाता लागला त्रिशुद्धी ।
तेणें कर्मजड झाली बुद्धी । निजज्ञानसिद्धी विसरला ॥८९॥
जो म्हणे मी कर्माधिकारी । तेव्हांचि तो देहधारी ।
तो परमार्थाचे नगरीं । न सरे निर्धारीं बाह्यमुद्रा ॥२९०॥
'न कर्मणा न प्रजया' ऐसी वेदोक्ति । कर्म निषेधें त्यागवि श्रुती ।
तेणें कर्में ब्रह्मप्राप्ती । जे म्हणती ते अज्ञान ज्ञाते ॥९१॥
म्यां उपदेशिलें ब्रह्मयासी । शेखीं कर्मजाड्य आलें त्यासी ।
केवळ कर्में कर्मठासी । मुक्ति तयासी कैसेनी ॥९२॥
ब्रह्मा अदृष्टद्रष्टा लोकीं तिहीं । तो कर्मजाड्यें झाला विषयी ।
इतरांचा तो पाड कायी । ठकले ये ठायीं सज्ञान ॥९३॥
सांगतां पुत्रांचा प्रश्न । उजळेल ब्रह्मयाचें निजज्ञान ।
ऐसें साधोनियां विंदान । सत्यलोकीं जाण उतरलों ॥९४॥
प्रश्नकर्ते सनकादिक । वक्ता सत्यलोकनायक ।
दोहींसीही पडली अटक । ते काळीं देख मी आलों ॥९५॥
नासों नेदितां साचार । हंस निवडी क्षीरनीर ।
तैसें निवडावया सारासार । ज्ञानचतुर मी राजहंस ॥९६॥
पूर्वपुण्यसंचयेंवीण । विमानेंवीण स्वयें गमन ।
सत्यलोकीं आगमन । कोणाचेंही जाण कदा नव्हे ॥९७॥
मी पापपुण्यातीत पाहीं । यालागीं मज पाप पुण्य नाहीं ।
पाखीं कां चालोनि पायीं । तो मी सर्वां ठायीं सर्वगतू ॥९८॥
त्या सत्यलोका मी अवचितां । हंसस्वरूपें झालों येता ।
त्या मज देखोनियां समस्तां । परमाश्चर्यता वाटली ॥९९॥