श्लोक १५ वा
त्यागोऽयं दूष्करो भूमन् कामानां विषयात्मभिः ।
सुतरां त्वयि सर्वात्मन्नभक्तैरिति मे मतिः ॥१५॥
पाहतां या त्यागाची रीती । मज तंव दूर्धरु गा श्रीपती ।
मग इतरांची येथ मती । कवण्या स्थितीं होईल ॥६५॥
कामु जयाच्या चित्तीं । विषयीं आसक्त मती ।
त्यासी या त्यागाची गती । नव्हें श्रीपति सर्वथा ॥६६॥
तूझी कृपा जंव नव्हे । तंव ते अभक्तां केवीं करवे ।
त्यागु बोलिला जो देवें । तो सर्वांसी नव्हे सर्वथा ॥६७॥
तूं सर्वात्मा असतां हृदयीं । चित्त प्रवेशेना तूझे ठायीं ।
तें आवरिलें असे विषयीं । नवल कायी सांगावें ॥६८॥
ऐसे प्रपंची आसक्त । यालागीं विमुख झाले अभक्त ।
त्यांसी त्यागु नव्हे हा निश्चित । चित्त दूश्चित सर्वदा ॥६९॥
त्यागु कां नव्हे म्हणसी । तें परिस गा हृषीकेशी ।
कठिणत्व जें त्यागासी । तें तूजपाशीं सांगेन ॥१७०॥