श्लोक ४ था
तयोरेकतरो ह्यर्थः प्रकृतिः सोभयात्मिका ।
ज्ञानं त्वन्यतमो भावः पुरुषः सोऽभिधीयते ॥४॥
त्या दोहीं भागांमाझारीं । प्रकृतिभाग तो विकारी ।
पुरुषभाग तो अविकारी । स्वयें श्रीहरी सांगत ॥९६॥
तेथ आपण आपुली कांता । आपुले कांतेचा आपण भर्ता ।
एकपणीं दावूनि द्वैता । भिन्नविभागता शिवशक्ती ॥९७॥
जेवीं आपुलें एक अंग । तेथ बोलती वाम सव्य भाग ।
तेवीं प्रकृतिपुरुषविभाग । जाणावे साङग मायिक ॥९८॥
अर्धनारीनटेश्वरीं । जो पुरुष तोचि नारी ।
प्रक्रुतिपुरुषीं तैशी परी । एक शरीरीं एकात्मता ॥९९॥
जैं पुरुषविभाग लपवी । तैं स्वेच्छा प्रकृति नाचवी ।
प्रकृतिभाग जैं लपवी । तैं पुरुषाची पदवी प्रकट दिसे ॥१००॥
मधील पडदा जैं तोडिती । तैं पुरुष ना प्रकृती ।
तेव्हां प्रकटे निजात्मस्थिती । स्त्रीपुरुषव्यक्ती समूळ मिथ्या ॥१॥
ऐशी मिथ्या मायिक प्रकृती । तीपासाव गुणोत्पत्ती ।
गुणास्तव संसारस्थिती । स्वयें श्रीपती सांगत ॥२॥