श्लोक ४५ वा
तेजस्वी तपसा दीप्तो दूर्धर्षोदरभाजनः ।
सर्वभक्षोऽपि युक्तात्मा नादत्ते मलमग्निवत् ॥४५॥
अग्नि निजतेजें देदीप्यमान । साक्षात हातीं न धरवे जाण ।
उदरमात्रीं सांठवण । सर्व भक्षण निजतेजें ॥८७॥
तैसाचि योगियाही जाण । भगवद्भावें देदीप्यमान ।
त्यासी धरावया आंगवण । नव्हे जाण सुरनरां ॥८८॥
हातीं न धरवे खदिरांगारू । तैसा योगिया अतिदूर्धरू ।
तयासी न शके आवरूं । मायाव्यवहारु गुणेंसीं ॥८९॥
अग्नीसी जेवीं मुखचि पात्र । तैसें योगियासी उदर मात्र ।
ठेवा ठेवणें विचित्र । नाहीं पात्र गांठीसी ॥४९०॥
अग्नीनें जें जें सेवणें । तें जाळूनि आपुल्या ऐसें करणें ।
यापरी सर्वभक्षणें । नाहीं स्पर्शणें मळासी ॥९१॥
चंदन सुवासे दूर्गंधधुरे । निंब कडू ऊंस गोडिरे ।
तें जाळूनि आकारविकारें । कीजे वैश्वानरें आपणाऐसीं ॥९२॥
तैसा योगी जें अंगीकारी । तें आत्मदृष्टीं निर्धारी ।
दोष दवडूनियां दूरी । मग स्वीकारी निजबोधें ॥९३॥
भाग्य जें भोगूं जाये । तेथ आत्मप्रतीति पाहे ।
भोक्ता तद्रूपचि होये । हा भोगु पाहे योगिया ॥९४॥
अग्नींत पडिलें जें समळ । तें अग्निमुखें होय निर्मळ ।
योगिया जें सेवी अळूमाळ । परम मंगळ तें होय ॥९५॥
अग्निमुखीं यागू घडे । तेणें अदृष्टें स्वर्गभोगु जोडे ।
योगियाचे मुखीं जें पडे । तेणें जोडे निजपद ॥९६॥
आणिक अग्नीचें चिन्ह । ऐक राया सावधान ।
तेंचि साधकासी साधन । सिद्ध लक्षण सिद्धाचें ॥९७॥