श्लोक १४ वा
य एतां प्रातरुत्थाय, कृष्णस्य पदवीं पराम् ।
प्रयतः कीर्तयेद्भक्त्या, तामेवाप्नोत्यनुत्तमाम् ॥१४॥
श्रीकृष्णअवताराचे अंतीं । कृष्णाची जे परम गती ।
अतिउत्कृष्ट योगस्थिती । अतर्क्य निश्चितीं सुरश्रेष्ठां ॥५५॥
जे गतीहूनि वरती । चढेना अधिक गती ।
तीतें ’परा पदवी’ म्हणती । वेदशास्त्रोक्तीं सज्ञान ॥५६॥
हे ’श्रीकृष्णपरमपदवी’ । जो कोणी भक्तियुक्त सद्भावीं ।
नित्य नेमस्त धरुनि जीवीं । पढे निजभावीं प्रातःकाळीं ॥५७॥
भक्तियुक्त हृदयकमळीं । या चौदा श्लोकांची जपमाळी ।
जिह्वाग्रें अनुदिनीं चाळी । नित्य प्रातःकाळीं नेमस्त ॥५८॥
केलिया या नेमासी । सांडणें नाहीं प्राणांतेंसीं ।
ऐशी निष्ठा जयापाशीं । उत्तमत्वासी तो पावे ॥५९॥
श्रीकृष्णपदवी गातां गीतीं । पाया लागती चारी मुक्ती ।
त्यांचीही उपेक्षूनि स्थिती । कृष्णपदवी निश्चितीं स्वयें पावे ॥१६०॥
हे चौदाही श्लोक जाण । चौदा विद्यांचें जन्मस्थान ।
जो प्रातःकाळीं करी पठण । कृष्णपदवी पूर्ण तो पावे ॥६१॥
हे चौदाही श्लोक जाण । चौदा भुवनांचें निजजीवन ।
कृष्णपदवी पाविजे पूर्ण । नेमस्त पठण केलिया ॥६२॥
हे चौदाही श्लोक जाण । चौदा पदें गयावर्जन ।
पदीं पिंडा समाधान । नेमस्त पठण केलिया ॥६३॥
हे चौदाही श्लोक जाण । चौदा इंद्रांच्या जीवां जीवन ।
इंद्रांचा इंद्र होइजे आपण । नेमस्त पठण केलिया ॥६४॥
हे चौदाही श्लोक जाण । चौदा कांडें वेद संपूर्ण ।
वेदवादां समाधान । नेमस्त पठण केलिया ॥६५॥
हे चौदाही श्लोक जाण । संसाराचे गुणकर्मवर्ण ।
मोडूनि करी ब्रह्म पूर्ण । नेमस्त पठण केलिया ॥६६॥
प्रातःकाळीं नेमस्त पठण । करितां पाविजे ब्रह्म परिपूर्ण ।
मा त्रिकाळीं जो करी पठण । तो स्वदेहें श्रीकृष्ण स्वयें होय ॥६७॥
एथ पढोनि जो अर्थ पाहे । तो स्वयें स्वयंभ श्रीकृष्ण होये ।
श्रीकृष्णाची पूर्ण पदवी पाहे । आंदणी होये तयाची ॥६८॥
श्रीकृष्णपदवी निजनिर्याण । श्रवणें पठणें अर्थें जाण ।
साधकां करी ब्रह्म परिपूर्ण । हें गुह्य निरुपण परमार्थसिद्धीं ॥६९॥
एथ न करितां अतिसाधन । अनायासें ब्रह्मज्ञान ।
कृष्णपदवी पाविजे पूर्ण । श्रद्धायुक्त पठण नेमस्त करितां ॥१७०॥
तक्षकभयाची निवृत्ती । देहीं पावावया विदेहप्राप्ती ।
हे सुगमोपायस्थिती । कृपेनें परीक्षितीप्रती शुक सांगे ॥७१॥
हे कृष्णपदवी निजनिर्याण । श्रद्धायुक्त नेमस्त पठण ।
करितां पाविजे ब्रह्म पूर्ण । हे प्रतिज्ञा पूर्ण श्रीशुकाची ॥७२॥
ऐशी हे सुगम परी । असतां जो श्रद्धा न धरी ।
तो बुडाला संसारसागरीं । अविद्येघरीं घरजांवयी तो ॥७३॥
तोचि अविद्येचा पोसणा । विषयीं प्रतिपाळिला सुणा ।
अहंथारोळां बैसणा । सर्वदा जाणा वसवसित ॥७४॥
असोत या मूढ गोष्टी । रचल्या सुखा पडेल तुटी ।
या श्लोकपठणासाठीं । होय भेटी परब्रह्मीं ॥७५॥
कृष्णनिजपदवीव्याख्यान । करावया मी अपुरतें दीन ।
जनार्दनें कृपा करुन । हें निरुपण बोलाविलें ॥७६॥
एका जनार्दना शरण । श्रीकृष्णपदवीनिरुपण ।
तो हा ’एकादशाचा कळस’ पूर्ण । व्यासें जाणोन वायिला ॥७७॥
श्रीकृष्णपदवीपरतें । निरुपण न चढे एथें ।
तो हा ’कळस’ एकादशातें । व्यासेण निश्चितें निर्वाळिला ॥७८॥
निर्वाळिलें निरुपण । हे जनार्दनकृपा पूर्ण ।
एका जनार्दना शरण । यापरी श्रीकृष्ण निजधामा गेला ॥७९॥
येरीकडे द्वारकेसी । दारुक पावला विव्हळतेसीं ।
तेथील वर्तले कथेसी । परीक्षितीसी शुक सांगे ॥१८०॥