श्लोक ६ वा
श्रीभगवानुवाच-योगास्त्रयो मया प्रोक्ता, नृणां श्रेयो विधित्सया ।
ज्ञानं कर्म च भक्तिश्च, नोपायोऽन्योस्ति कुत्रचित् ॥६॥
तेथ मेघगंभीरा वाणी । गर्जोनि बोले शार्ङगपाणी ।
माझे परम कृपेवांचूनी । माझी वेदवाणी कळेना ॥६६॥
वेदशास्त्रार्थें अतिसंपन्न । जरी झाले अतिसज्ञान ।
परी माझ्या अनुग्रहेंवीण । माझा वेदार्थ जाण कळेना ॥६७॥
ब्रह्मा चहूं मुखीं वेद पढे । त्यासीही वेदार्थाचें चोखडें ।
वर्म नातुडेचि धडफुडें । मा इतर बापुडे ते किती ॥६८॥
ब्रह्मा वेदार्थ आकळिता । तैं शंखासुर वेद कां नेता ।
ब्रह्मा वेदार्थी लीन होता । तैं नाभिलाषिता सरस्वती ॥६९॥
माझा वेदाचा वेद्य निर्धार । तुज मी सांगेन साचार ।
ऐक उद्धवा सादर । वेदविचार तो ऐसा ॥७०॥
माझ्या वेदासी नाहीं बहु बंड । वृथा न बोले उदंड ।
ज्ञान-भक्ति-कर्मकांड । वेद त्रिकांड नेमस्त ॥७१॥
माझिया वेदांची वेदोक्ती । या तिंही योगांतें प्रतिपादिती ।
यावेगळी उपायस्थिती । नाहीं निश्चितीं उद्धवा ॥७२॥
कोण ते तिनी योग । कैसे अधिकाराचे भाग ।
तेही पुसशी जरी चांग । तरी ऐक साङग सांगेन ॥७३॥