श्लोक ३२ व ३३ वा
यत्कर्मभिर्यत्तपसा, ज्ञानवैराग्यतश्च यत् ।
योगेन दानधर्मेण, श्रेयोभिरितरैरपि ॥३२॥
सर्वं मद्भक्तियोगेन, मद्भक्तो लभतेऽञ्जसा ।
स्वर्गापवर्गं मद्धाम, कथंचिद्यदि वाञ्छति ॥३३॥
जें पाविजे स्वधर्मकर्मादरें । जें पाविजे निर्बंध तपाचारें ।
जें सांख्यज्ञानविचारें । पाविजे निर्धारें जें वस्तु ॥९२॥
जें पाविजे विषयत्यागें । जें पाविजे अष्टांगयोगें ।
जें वातांवुपर्णाशनभोगें । जें दानप्रसंगें पाविजे ॥९३॥
जें साधें वेदाध्ययनें । जें साधें सत्यवचनें ।
जें साधे अनेकीं साधनें । तें मद्भजनें पाविजे ॥९४॥
हें न सोशितां साधनसांकडें । नुल्लंघितां गिरिकपाटकडे ।
हीं सकळ फळें येती दारापुढें । जैं माझी आतुडे निजभक्ती ॥९५॥
उद्धवा तूं म्हणसी जाण । ऐशी ते तुझी भक्ति कोण ।
ब्रह्मभावें जें गुरुभजन । ते भक्तीचा पूर्ण हा प्रतापु ॥९६॥
सद्गुरुभजनापरती । साधकांसी नाहीं प्राप्ती ।
मी भगवंत करीं गुरुभक्ती । इतरांचा किती पवाडु ॥९७॥
मीही सद्गुरुचेनि धर्में । पावलों एवढिये महिमे ।
त्या सद्गुरुचे गुरु गरिमे । कोणे उपमे उपमावें ॥९८॥
जे गुरुब्रह्म-अभेदभक्त । अवचटें अणुमात्र वांछित ।
तैं वैकुंठादि समस्त । मी त्यांसी देत स्वर्गापवर्ग ॥९९॥
हेंही बोलतां अत्यंत थोडें । मी त्यांच्या भजनसुरवाडें ।
भुललों गा वाडेंकोडें । त्यां मागेंपुढें सदा तिष्ठें ॥४००॥
मद्भक्त नैराश्यें अतिगाढे । ते मागतील हें कदा न घडे ।
तेंही लक्षण तुजपुढें । अतिनिवाडें सांगेन ॥१॥