श्लोक ३९ वा
अहो एष महासारो धृतिमान् गिरिराडिव ।
मौनेन साधयत्यर्थं बकवद्दृढनिश्चयः ॥३९॥
हा दांभिकांमाजीं महाबळी । धरिल्या वेषातें प्रतिपाळी ।
आम्हीं पीडितां न डंडळी । जेवीं कां वाहटोळीं महामेरु ॥५५०॥
याच्या धैर्याचें शहाणपण । साधावया अन्नआच्छादन ।
बकाच्या ऐसें धरिलें मौन । स्वार्थ पूर्न लक्षूनी ॥५१॥
बक गिळावया मासा । मौन धरोनि राहे जैसा ।
हाही जाणावा तैसा । भोळ्या माणसां नाडील ॥५२॥
आतां हा धनलोभार्थ जाणा । पूर्वील उपद्रव नाणी मना ।
तेचि झालीसे दृढ धारणा । उपद्रवगणना या नाहीं ॥५३॥
एक म्हणती धैर्यमूर्ती । म्हणोनियां लाता हाणिती ।
एक ते नाकीं काडया खुपसिती । याची निजशांती पाहों पां ॥५४॥
ऐसऐसे उपद्रवती । नानापरी उपहासिती ।
तरी द्वेष नुपजे चित्तीं । निजशांती निश्चळू ॥५५॥;
जंव जंव देखती त्याची शांती । तंव तंव दुर्जन क्षोभा येती ।
नाना उपद्रव त्यासी देती । तेंचि श्रीपती सांगत ॥५६॥