श्लोक ४२ वा
वाचं यच्छ मनो यच्छ प्राणान् यच्छेद्रियाणि च ।
आत्मानमात्मना यच्छ न भूयः कल्पसेऽध्वने ॥४२॥
माझें स्वरूप नित्य निर्विकार । मनबुद्धिवाचा न कळे पार ।
तेथ बापुडीं इंद्रियें किंकर । प्राण निर्धार तें नेणे ॥९५॥
यालागीं शमदमांच्या अनुक्रमीं । मनबुद्धि इंद्रियें वाचा नेमीं ।
प्राण नेमूनि प्राणधर्मीं । आत्मारामासी पावसी ॥९६॥
मनबुद्ध्यादि इंद्रियनेम । करावयाचें न कळे वर्म ।
म्हणसी तरी तो अनुक्रम । ऐक सुगम सांगेन ॥९७॥
'वाचा' नेमावी माझेनि नामें । 'मन' नेमावें ध्यानसंभ्रमें ।
'प्राण' नेमावा प्राणायामें । 'इंद्रियें' दमें नेमावी ॥९८॥
'बुद्धि' नेमावी आत्मविवेकें । 'जीव' नेमावा परमार्मसुखें ।
इतुकेन तूं होसी आवश्यकें । होसी कौतुकें मद्रूप ॥९९॥
मद्रूप झालियापाठीं । संसारचि न पडे दिठीं ।
खुंटल्या जन्ममरणांचिया गोठी । गमनागमन आटाआटी निमाली ॥३००॥
म्यां सांगितल्या नेमपरिपाटीं । हा नेम करणें नाहीं ज्याच्या पोटीं ।
तो भोगी दुःखांचिया कोटी । ऐक ते गोठी सांगेन ॥१॥