श्लोक ४ था
ववर्षुः पुष्पवर्षाणि, विमानावलिभिर्नभः ।
कुर्वन्तः सङकुलं राजन्, भक्त्या परमया युताः ॥४॥
विमानश्रेणी आकाशीं । तेथ दाटलिया चौपाशीं ।
संमुख देखोनि हृषीकेशी । जयजयकारासी तिंहीं केलें ॥३५॥
देखोनि श्रीकृष्णनाथ । भक्तिउद्रेक जाहलें चित्त ।
दिव्य सुमनांतें वर्षत । मिळूनि समस्त समकाळें ॥३६॥
दिव्य सुमनांचा रोळा । कृष्णा-चौपाशीं विखुरला ।
तेणें श्रीकृष्ण शोभला त्या काळां । घनश्यामलीळा साजिरी ॥३७॥