श्लोक ९ वा
अहो मे आत्मसंमोहो, येनात्मा योषितां कृतः ।
क्रीडामृगश्चक्रवर्ती, नरदेवशिखामणिः ॥९॥
राजे मुकुटांचे प्रतापी पूर्ण । माझ्या चरणा येती शरण ।
तो मी वेश्येचे घरीं चरण । हें निर्लज्जपण म्यां केलें ॥३१॥
मज पुरुरव्याचे आज्ञेंकरीं । राजे नाचती चराचरीं ।
तो मी वेश्येचे आज्ञेवरी । श्वानाचेपरी वर्तलों ॥३२॥
जैसें वानर गारुडयाचें । तैसा स्त्रियेचेनि छंदें नाचें ।
माझ्या चक्रवर्तीपणाचें । अतिनिंद्य साचें फळ झालें ॥३३॥
सकळ राजे मज देती सन्मान । भूपति सदा वंदिती चरण ।
तो मी झालों स्त्रियेआधीन । हीनदीन अतिरंक ॥३४॥
राखतां स्त्रियेचा रसरंगप्रेम । पायां पडणें हें उचित कर्म ।
म्हणती ते जळो जन सकाम । हेचि धाडी परम कामाची ॥३५॥
मी वलयांकित चक्रवर्ती । तोही योषिता घातलों आवर्ती ।
त्याचि आवर्ताची स्थिती । स्वमुखें भूपति अनुवादे ॥३६॥