श्लोक ४६ वा
त्वयोपभुक्तस्रग्गन्ध वासोऽलङ्कारचर्चिताः ।
उच्छिष्टभोजिनो दासास्तव मायां जयेम हि ॥४६ ॥
तुझें गंधशेष आणि माळा । धरितां कपाळीं आणि गळां ।
मी नागवें कळिकाळा । दास गोपाळ पैं तुझा ॥७२॥
तुझे कांसेचा पिंवळा । येऊनि माझे कांसे लागला ।
तैंचि कामु म्यां जिंतिला । दृढ जाहला निजकांसे ॥७३॥
तुवां आपुले हृदयींचें पदक । जेव्हां मज दिधलें देख ।
तेव्हांचि माया जाहली विमुख । दासां सन्मुख न राहे ॥७४॥
मायेसी असतें मुख । तरी हों लाहती सन्मुख ।
ते मिथ्या गा निःशेख । वृथा लोक भ्रमले पैं ॥७५॥
तुझें उच्छिष्ट सेवितां देख । लाजोनि जाये समाधिसुख ।
निडारला निजात्मतोख । शेषें प्रत्यक्ष निजलाभु ॥७६॥
ऐसा तुझेनि दास्यें सरता जाहला । तुझेनि निजशेषें चर्चिला ।
तुझी माया मी तरला । जिया धाकु लाविला योगियां ॥७७॥