श्लोक ३२ वा
श्रीभगवानुवाच ।
इत्युक्त्वा स यदुं विप्रस्तमामन्त्र्य गभीरधीः ।
वन्दितोऽभ्यर्थितो राज्ञा ययौ प्रीतो यथागतम् ॥३२॥
जाहलें देखोनि समाधान । मग पुसोन निघाला ॥४७०॥
राजा धांवोनि लागला चरणां । परम प्रेमें करीं पूजना ।
करोनियां प्रदक्षिणा । मागुता चरणां लागला ॥७१॥
जाय ऐसें न बोलवे सर्वथा । राहे म्हणतां दिसे सामिता ।
वियोगु न साहवे तत्त्वतां । बोलु सर्वथा खुंटला ॥७२॥
ते देखोनि अवस्था । कृपा उपजली श्रीदत्ता ।
हात ठेवूनि माथां । प्रसन्नता उपजली ॥७३॥
येथूनि तुज मज आतां । वियोगु नाहीं सर्वथा ।
ऐसें आश्वासोनि नृपनाथा । होय निघता श्रीदत्त ॥७४॥
जेणें सुखें होता आला । तेणेंचि सुखें निघता जाला ।
राजा अतिप्रीतीं निमाला । सुखी झाला निजबोधें ॥७५॥