श्लोक २१ वा
तदद्भिर्देवयजनं, द्रव्याण्यात्मानमेव च ।
प्रोक्ष्य पात्राणि त्रीण्यद्भिस्तैस्तैर्द्रव्यैश्च साधंयेत् ॥२१॥
तें प्रौक्षणपात्रींचें जळ । नखोदकें न करुनी निर्मळ ।
तेणें पूजासंभार सकळ । कुशाग्रें केवळ प्रोक्षावा ॥७२॥
तेणेंचि प्रोक्षावें देवसदन । आपणासी करावें प्रोक्षण ।
प्रोक्षोनि देवपूजास्थान । पूजाविधान मांडावें ॥७३॥
पाद्य-अर्घ्य-आचमनीयें । तदर्थ मांडावीं पात्रत्रयें ।
जळें पूर्ण करुनि पाहें । भिन्न द्रव्य आहे पात्रत्रयासी ॥७४॥
श्यामाक-दूर्वा-अब्ज-विष्णुकांता । ’पाद्यपात्रीं’ हे द्रव्यशुद्धता ।
गंध पुष्प फल अक्षता । एवं कुशाग्रता ’अर्घ्यपात्रीं’ ॥७५॥
एका वाला जातीफळ । लवंग कर्पूर कंकोळ ।
’आचमनपात्रीं’ हा द्रव्यमेळ । शुद्ध जळ समयुक्त ॥७६॥