श्लोक २ व ३ रा
इन्द्रो मरुद्भिर्भगवानादित्या वसवोऽश्विनौ ।
ऋभवोऽङ्गिरसो रुद्रा विश्वे, साध्याश्च देवताः ॥२॥
गन्धर्वाप्सरसो नागाः, सिद्धचारणगुह्यकाः ।
ऋषयः पितरश्चैव, सविद्याधरकिन्नराः ॥३॥
द्वारकामुपसञ्जग्मुः सर्वे कृष्णदिदृक्षवः ।
एकुणपन्नास मरुग्दण । तेणेंसीं इंद्र आला आपण ।
पहावया श्रीकृष्ण । स्वयें जाण सादर ॥३१॥
सांडोनियां रविमंडळ । बारा आदित्यांचा मेळा ।
पहावया कृष्णसोहळा । तृषित डोळां होऊनि आले ॥३२॥
सूर्य अधिष्ठिला डोळां । देखे पदार्थां सकळां ।
कृष्ण न देखतां आंधळा । सूर्यो पावला अंधत्व ॥३३॥
पाहतां श्रीकृष्णाचें मुखकमळ । फिटलें सूर्याचें पटळ ।
मग देखणा झाला केवळ । सर्वांगें सकळ स्वयें रवि ॥३४॥
तिन्ही अग्नी तेजाळे । परी ते धूमें झांकोळले ।
कृष्ण देखतांच उजळले । निर्धूम जाहले निजतेजें ॥३५॥
आठां वसूंचा मेळा । पाहों आला कृष्णलीला ।
म्हणे मदनाचा पुतळा । तंव तो खेळे लीला कृष्णांकीं ॥३६॥
अश्विनीकुमार धन्वंतरी । तेही भवरोगें पीडिले भारी ।
कृष्णदर्शनामृतकरीं । निरुज क्षणावरी ते जाहले ॥३७॥
ऋषभदेव अंगिरस । रुद्र मीनले असमसाहस ।
विश्वे-साध्यदेव बहुवस । देवीं आकाश दाटलें ॥३८॥
आमुची गायनकळा मोठी । होतें गंधर्वांच्या पोटीं ।
ते कृष्णवेणुगीतासाठीं । जाहली शेवटीं न सरती ॥३९॥
यालागीं दर्शनाची आस । क्षणक्षणां पाहती वास ।
त्यांसी गायनकळा सावकाश । दिधली सुरस कृपामात्रें ॥४०॥
अप्सरा म्हणती आम्ही नाचणी । तंव काळियाच्या फणारंगणीं ।
एकेचि तालें लाजवूनी । तत्क्षणीं सांडिल्या ॥४१॥
त्या दीनवदना कामिनी । आल्या दर्शनालागोनी ।
नाचों शिकविल्या नाचणी । रासरंगणीं भृकुटिमात्रें ॥४२॥
पहावया श्रीरंग । आले पाताळींचे पन्नग ।
सिद्ध चारण अनेग । विद्याधर साङ्ग समुदायें ॥४३॥
कश्यपादि ऋषीश्वर । अर्यमादि पितर ।
गुह्यक आणि किन्नर । आले अपार स्वगणेंसीं ॥४४॥
एवं विमानांचिया पंक्तीं । दाटलिया द्वारकेप्रती ।
पहावया कृष्णमूर्ती । आले सुरपती स्वानंदें ॥४५॥