श्लोक ३९ व ४० वा
क्वचित् क्वचिन्महाराज, द्रविडेषु च भूरिशः ।
ताम्रपर्णी नदी यत्र, कृतमाला पयस्विनी ॥३९॥
कावेरी च महापुण्या, प्रतीची च महानदी ।
ये पिबन्ति जलं तासां, मनुजा मनुजेश्वर ।
प्रायो भक्ता भविष्यन्ति वासुदेवोऽमलाशयाः ॥४०॥
विशेषें द्रविड देशाचे ठायीं । अतिशयें भक्ति वाढेल पाहीं ।
तेथेंही तीर्थविशेष भुयी । ते ते ठायीं अतिउत्कट ॥५१॥
ताम्रपर्णीच्या तीरीं । हरिभक्तीची अगाध थोरी ।
कृतमालेच्या परिसरीं । उत्साहेंकरीं हरिभक्ति नांदे ॥५२॥
निर्मळजळा पयस्विनी । जीचिये पयःप्राशनीं ।
वृत्ति वाढे हरिचरणीं । भगवद्भभजनीं दृढ बुद्धी ॥५३॥
देखतां कावेरीची थडी । पळती पापांचिया कोडी ।
जेथ श्रीरंगु वसे आवडीं । तेथें भक्ति दुथडी उद्भट नांदे ॥५४॥
प्रतीचीमाजीं देतां बुडी । चित्तशुद्धि जोडे रोकडी ।
भजन वाढे चढोवढी । भक्तीची गुढी वैकुंठीं उभारे ॥५५॥
ऐकें नरवरचूडामणी । या पंचनदींचिया तीर्थस्त्रानीं ।
अथवा पयःप्राशनीं । भगवद्भजनीं दृढ बुद्धी ॥५६॥
या तीर्थांचें केल्या दर्शन । होय कलिमलक्षालन ।
केल्या स्त्रान पयःप्राशन । भगवद्भजन उल्हासे ॥५७॥
दर्शन स्पर्शन स्त्रान । या तीर्थींचें करितां जाण ।
वासुदेवीं निर्मळ भजन । नित्य नूतन दृढ वाढे ॥५८॥
यापरी जे भगवद्भक्त । ते ऋणत्रयासी निर्मुक्त ।
सुरनरपितरां पंगिस्त । हरिभक्त कदा नव्हती ॥५९॥