श्लोक ४० वा
इत्येके विहसन्त्येनमेके दुर्वातयन्ति च ।
तं बबन्धुर्निरुरुधुर्यथा क्रीडनकं द्विजम् ॥४०॥
कदर्या बाणली पूर्ण शांती । ऐसे एक उपहासिती ।
एक नाकीं चुना लाविती । एक मुख माखिती काजळें ॥५७॥
एक अतिशठ साचोकारे । पुढां ठाकोनि पाठिमोरे ।
शर्धा करिती अधोद्वारें । नाकीं तोंडीं भरे दुर्गंध ॥५८॥
तरी त्याचिया निजस्थिती । अणुमात्र क्षोभ न ये चित्तीं ।
तोचि संन्यासी त्रिजगतीं । ज्याची ढळेना शांती क्षोभविल्याही ॥५९॥
एवं क्षोभेना त्याचें मन । देखोन खवळले दुर्जन ।
त्यासी गळां शृंखला निरोधन । आणिला बांधून चौबारा ॥५६०॥
यासी वोळखा रे कोणी तुम्ही । हा धनलोभी जो अकर्मी ।
तो आजी सांपडविला आम्हीं । अतिअधर्मी दांभिक ॥६१॥
जेवीं गारुडी बांधी माकडा । तेवीं संन्यासी बांधिला गाढा ।
मिळोनियां चहूंकडा । मागांपुढां वोढिती ॥६२॥
एक ओढिती पूर्वेसी । एक ओढिती पश्चिमेसी ।
संन्यासी हांसे निजमानसीं । सुख सर्वांसी होये येणें ॥६३॥;
देह प्रारब्ध भोगी जाण । याचा मजसी संबंध कोण ।
येणें विवेकें क्षमापूर्ण । कोणाचें मन दुखवीना ॥६४॥
जेथ स्वगोत्र सोइरे स्वजन । जिंहीं दीधला अतिसन्मान ।
त्यांदेखतां अपमान । अनुद्विग्न जो साहे ॥६५॥
त्यापाशीं शांति संपूर्ण । उद्धवा निश्चयेंसीं जाण ।
ज्याचें लोकेषणे लाजे मन । अशांति जाण ते ठायीं ॥६६॥
ऐसा क्षोभवितां पहा हो । क्षोभा न चढे त्याचा भावो ।
त्या संन्याशाचा अभिप्रावो । स्वयें देवाधिदेवो सांगत ॥६७॥